İyi okumalar.
Bölüm Şarkısı; Enbe enbe orkestrası olmazsa olmazımsın. (Ben çok seviyorum bu şarkıyı)
Multi; Melis'in taktığı kedili şapka.
......."Ya bir sus artık!" Dedim.
"Ya kalk artık!" Kafamda cırlayan ağabeyime gözlerimi açıp kötü bir şekilde baktım.
"Haftasonu bile rahat uyku yok!" Dedim sinirle kalkarak.
"Kızım saat on bir oldu! Bir zahmet kalk." Dedi ben banyoya geçerken. Cevap vermeden kapıyı çarptım. Suyu açıp yüzümü yıkadım. Aşağıya indiğimde ağabeyimi gördüm.
"Bugün gidiyorum haberin var mı?" Dedi ağabeyim.
"Ya hayır ama gitme." Dedim dudak büzerek. Sonra aklıma bir şey geldi. "Ama Burcu?!?" O çok üzülürdü. Ben bu tarafını hiç düşünmemiştim.
"Bilmiyorum ona nasıl söyleyeceğimi. Onu bırakıp gitmek kolay olmayacak." Gidecekti yani.
"Oy ağabeyim aşk acısı da çekermiş." Dedim yanaklarını sıkıp. "Arda nerede?" Dedim.
"Uyuyor." Ne yani beni uyandırmıştı. Ama Arda'yı uyandırmamıştı! Sinirli bir şekilde ağabeyime döndüm.
"Beni uyandırdın ama!" Gülerek baktı.
"Arda sabah beni uyandırma dedi. O yüzden yani." Oflayarak koltuğa uzandım.
"Ne diye uyandırdın yani beni?" Dedim.
"Öylesine." Oflayarak yastığı suratına attım. Aldırmadan yukarıya çıktı.
"Ben yukarıya üstümü giyinmeye çıkıyorum. Burcu ile buluşacağım. Sonra hep beraber bir şeyler yaparız. Uçak akşam onda." Diye seslendi merdivenleri çıkarken.
"Tamam." Dedim. Ağabeyim yukarıya çıktı. Bende kalkarak mutfağa ilerledim. Bari kahvaltıyı hazırlayayım. Domatesi kesmek için bıçak aldım çekmeceden. Yavaş yavaş doğrarken birden bıçak elimi kesti. Çığlığı bastım.
"Aaaa" Dedim elimi tutup. Canım yanıyordu yahu! Aynı zamanda bir kaç kere yerimde zıplayıp, çığlık atmıştım. Arda'nın mutfağa dalmasıyla bana bakması bir oldu.
"Ne oldu? Nereni kestin?" Parmağımı tuttuğum için oraya yöneldi.
"Bu muydu yani?" Dedi. "Bende daha kötü bir şey sandım." Elime baktım. Küçük bir kan vardı sadece.
"Ama acıdı." Dedim dudaklarımı büzerek. Güldü.
"Kıyamam." Dedi saçımı okşarken.
"Hıhı." Dedim. Ağabeyim geldi.
"Ne diye çığlık attın?" Dedi gömleğinin düğmesini iliklerken.
"Elimi kestim!" Dedim.
"Alt üstü batırmışsın. O da parmağın." Dedi Arda gülerek.
"Aman sen sus!" Hızlı bir şekilde odama çıktım. Dolabımı açıp, ne giyinsem diye düşündüm. Siyah kot pantolonumu giyindim. Üstüme de bordo bir kazak giyindim. Saçlarımı açık bırakıp, kedili şapkamı taktım. Ay çok tatlı olmuştum. Kapıyı açar açmaz, Arda'ya yapışmam bir oldu. Geri çekildim hemen.
"Ne yapıyordun kapıda?" Dedim gülerek.
"Tam kapıyı çalıyordum. Ama sen benden önce davrandın." Dedi gamzelerini gösterecek şekilde gülerek. "Neden böyle hazırlandın bakalım?" Dedi.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
ASLA VAZGEÇMEM.
Teen FictionGüçlü ama aynı zamanda içten kırık bir kız. Kim annesinin ölümüne dayanabilir ki? Ya da babasının ona soğuk davranmasına... Ona tek değer veren ağabeyi bile ondan bir şey saklamaktadır. En yakın arkadaşı Arda ile İstanbul'a taşınıp, yeni bir hayata...