Emilone'nin Günaha Labirenti/ARA VERİLDİ

Bölüm 26

Bölüm 25'ten alıntı:

"Leydi Emilone, belki biraz daha dinlenebilirsiniz..."

"Bu beklenmedik bir şey."

Reneben'in kıpırdanmasını ve sızlanmasını görmezden gelerek belgelere göz attım.

Yatakta yan yatıyordum, sadece kağıtlara yazıyordum, bu yüzden benim aşırıya kaçtığım konusunda yaygara koparmaya devam ederken onu oturmaya zorladım.

"Herkes gündemim konusunda çok aktif bir şekilde işbirliği yapıyor."

-

Evrak miktarı oldukça azdı ve soyluların dün Reneben'in dedikten sonra herhangi bir itiraz olmadan sessizce geri dönmeleri de tuhaftı.

Gereksiz kağıdı yüzümde şaşkınlıkla buruştururken, Reneben tereddütle parlak bir ifadeyle açıkladı.

"Dün, Kutsal Hazretleri... herkesten daha çok parlıyor gibiydiniz."

"Hmm?"

Benim lanet bakışım mı?

"Kimsenin yaşananları unutacağını sanmıyorum."

Söylediklerini tam olarak anlayamadım, bu yüzden baştan savma bir yanıt vermeden önce bir süre sessiz kaldım.

"Sağ..."

"Ve öyle görünüyor ki soylular Kutsal Dalai Lama'ya ve tapınağa karşı tutumlarını da değiştirmişler."

Bunca fedakarlığa rağmen bize karşı tavırları değişmediyse büyük bir sorunumuz var demektir.

Çenemi elime dayadım ve Reneben'in heyecanla konuşmasını izlerken dudaklarımda hafif bir gülümseme belirdi.

O heyecanlanırken, imzaladığım bir sürü belgeyi ona verdim.

Kabul edince bana baktı ve ben de yüzümdeki gülümsemeyi silip bir an düşüncelere daldım.

"Tapınağa çok fazla güç vermemek için sonuna kadar ağlayacaklarını ve mücadele edeceklerini düşündüm..."

"Onlar Hazretlerinin elindeki ilahi cezaya tanık oldular. Artık insanların hayatlarını etkileyebileceğinizi biliyorlar, mantıksız bir şekilde karşı çıkmak tuhaf olmaz mı?"

Bunu duyunca onaylayarak başımı salladım ve memnuniyetimi gizleyemedim. Bu gidişle bundan sonraki planlarım da sorunsuz ilerleyebilir,

"Açıkçası soyluların beni itaatkar bir şekilde dinleyeceğini düşünmemiştim, bu yüzden Dük Cassian'ın yardımını almayı planladım."

Bilmeden tetiklediğim ilahi ceza yüzünden işlerin bu kadar kolay çözüleceğini hiç düşünmemiştim.

Neyse, sonu iyi biten her şey iyidir.

Bir numaralı önceliğimin sorunsuz bir şekilde sona ermesine sevindim.

-

Kapıyı açıp dışarı adım attığım anda mavi bir kütle dışarı fırladı, beni ürküttü ve donup kaldım.

"..."

"Aziz Hanım!!!"

"..."

"Aziz!!"

Bunu tiz bir ses takip etti ve şaşkınlıkla belime sarılan küçük kıza baktım.

Belim biraz ağrıyordu ama dayanılmaz değildi. Genelde iyi olup olmadığımı soran Reneben de donmuştu.