______KAYAN UMUTLAR_______

28.Bölüm Kayan Umutlar

(Ay'ın Anlatımıyla)

Ona sarıldığımda dünyalar benim olmuştu. Ona sarılmak bu durumuma göre imkansız gibiydi de. Ama biz hatalarımızın, yanlışlarımızın farkına varınca başaramayacağımız hiçbir şey yoktu.

Dışarıdan kulakları sağır edebilecek bir türden silah sesi duyuldu.

Gitmek zorundaydım onun hayatını mahvetmemek, bir daha karartmamak için. Gitmek zorundaydım tüm hatalarıma rağmen cezalarını o çekmesin diye.

"Gitmek zorundayım Gece."

"Nereye?"

"Bilmiyorum. Tek bildiğim yaptıklarımın cezasından seni kurtarabilmek için gitmek zorundayım. Seni yaptığım suçlara ortak yapamam. Senin ruhunun katili olamam ben."

"Hiçlik ben isem o hiçliğe mana katan oranın içindeki umuttur, aydınlıktır. Sen gidersen o hiçliğin içinde kalırım ordan beni kurtarmaya tek sen çalıştın nolur beni oraya geri sürükleme."

"Gitmek zorundayım ama Gece. Gidip geri geleceğim söz ama sen de beni anlamaya çalış. Seni suçlarıma ortak yapamam. Senin ruhunun katili olamam ben."

Gece benim gözlerimin içine bakmıştı derinden ve bir o kadar da kenetlemek ister gibi. Her iki türlü de onun ruhunun katili oluyordum ama onu suçlarıma ortak edemezdim ben. O acılarıyla mutlu olmaya çalışan genç bir kız. Onu kendimle birlikte sürükleyemem.

Gideceğimi anladığında sadece şunları söyledi:

"İnsanlar hep gidip geleceğiz derler. Bir bakmışsın sadece onlarla olan anılarımız kalır. Sen de terk etmek istiyorsun beni kaç kez terk edilmeme rağmen. Suç ben de her şeye kanabilecek bir kızım ben. Sevgiye bile kanabilirim benim elime geçmişse, sahtekarlığa bile. Sadece elimdeki umutların kaymasına katlanamam. Ben içimde ki umutlarla bu kadar mutluyum. Benden vazgeçebileceksen geç ama şunu unutma. Benden vazgeçip gidersen o umutlarımı da teker teker elimden almış olursun. En büyük hayal kırıklığımı bana yaşatırsın. Unutur muyum seni bilmiyorum ama nolur sende herkes gibi beni terk etme. Dediğin gibi bu hayatta hep yalnızmışım ama yalanlara kandım. Ben seni oysaki acılarınla bile sevmiştim. Ben senin karanlığındım. Sen o küçük parıl pırıl aydınlığının içine koskoca seni yok edebileceğini bile bile sen beni istemedin. Karanlık ben isem hiçlikte benim. O hiçliğin içine doğan umut ise sensin. O hiçliğin canı acıyor duyguları olmamasına rağmen. Hem de tek bir insan. Sen benim hayal kırıklığım oldun. Peki değdi mi? Biz acılarıyla mutlu olmaya çalışan iki gençtik. Sen ardına bile bakmadan kaçıyorsun? Sen busun ben ise hiçbir şeyim."

Sözleri beni derinden sarsmıştı. En çok da şu sözü "Sen benim hayal kırıklığım oldun. Peki değdi mi?" Değmedi. Canım çok acıyor sen bilmesen de olur. Sen canımın acıdığını bilseydin neden veya niçin gitmem gerektiğini anlardın.

"Senin ben topraklarında gömüldüm özür dilerim."

Ben dümdüz odadan çıkıp kapıya sertçe vurmuştum. Arkamdan gelen bir adım sesi daha vardı.

O gitti ben kimsesiz bir kız çocuğu olarak kaldım. O benim serenatlarımı elimden aldı.

Gizli kapıya gidip dışarı çıktığımda etrafımda onlarca belki de yüzlerce eli silahlı adam vardı. Hepsi de silahını bana doğrultmuşlardı fakat arkamda benim karanlığım vardı. Benim hiç olacağım bir karanlık vardı arkamda.

Onun elini ona güven verirmiş gibi sıkı sıkı tutarken tek bir mermi sesi geldi.

Tuttuğum el yok olmuştu. Yere bir baktığımda karşımda her şeyim olan bir kızın cesedi vardı. Beni korumak için kendini feda etmişti. Hem de boynundan vurularak, nabzının atdığı yerden.

Yere eğildiğimde koskocaman bir yıkılış yaşıyordum. Her şeyim olan bir kız benim için canını feda etmişti.

Saçlarını yüzünden çektiğimde ilk gördüğüm soluk bir ten umutsuzluk. Biz oysaki umutlarla, acılarla mutlu olmaya çalışan insanlardık.

Nabzını son kez attığını hissetmeye çalıştığımda nefes bile almıyordu.

O ölmüştü hem de benim gibi umutsuz bir vaka için.

O öldü ben diye bir şey kalmadı. Birimizin ruhu ilkbaharı diğerimizin ruhu sonbaharı yaşayacaktı ama bizler o hiçlikte yok olmuştuk. Biz şu anda kışı yaşıyoruz. Bizleri duyabiliyor musunuz?

Bu hayatta ki en büyük hatam her şeyim olan bir kızın ruhunun katili olmaktı.

Elimde koskocaman mumlarla süslenmiş bir doğum günü pastası ve karşımda koskocaman bir yıkım...

Koskoca bir hayal kırıklığı geriye kalır sıfır.

Biz kayan umutları olan insanlarız, biz acılarına rağmen hala mutluluk için çabalayıp direnen insanlarız. Bizlerin umutlarını kaydırdılar. Dediğim gibi bizler kayan umutları olan insanlarız. Bizlerin de umutları kaydı. Bu iki liseli gencin değil. Bu iki liseli gencin acılarıyla mutlu olma öyküsü.

___Son___

(Yazarın Anlatımıyla)

Bizlerle birlikte olduğunuz için teşekkür ederim. Bu kitap iki liseli gencin acılarına rağmen mutlu olabilmesiyle ilgiliydi konusu ama onların umutları kaydı. Ondan kayan umutları olan insanlarız biz. Ondan biz hep kışı yaşayan insanlarız. Sadece iki mevsim yaşıyoruz biz yaz ve kış. Yaz mutlak mutluluk; kış ise mutlak mutsuzluk demekti benim için. Herkese iyi seyirler dilerim yeni kitaplarda buluşmak üzere.

_______KAYAN UMUTLAR_______