Bölümü oylarsanız ve beğenirseniz sevinirim.🖤
♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤
Okula hiç gidemedim ama okula gidebilmek için o kadar çok heyecanlıyım ki.
Ay her akşam bana bir şiir yazıp atıyor. Ve bu da beni mutlu ediyor.
Okula gittiğimizde Lina ile kantine gittik. Boş bir masaya oturduğumuzda bir kız hemen şöyle dedi:
"Gece'ye bakın siz arkadaşlar. Ay'ı etkilemeyi nasıl da başarmış. Söylesene onun maşası mı olmaya karar verdin."
Lina kalkmaya hazırlandığında kolundan tuttum.
"Meydanı kaptırmasaydın. Noldu sen miydin ilk onun maşası bana maşası olmuş gibi konuşuyorsun da."
"Gece sen bana bunları söylesen bile benim daha büyük kozum var sana karşı oynamaya."
"Söyle yok kusura bakma bağır ya gerçekleri duyarlarsa duysunlar umurumda değil. Ne biliyorsan anlat korkacak hiçbir şeyim yok."
"Tamam sen istedin. Arkadaşlar Gece'nin annesi ile babası boşanmış herkese kimsesizim yalanları söylüyor.
Bu bursu elinden yitirirse kalıcak hiçbir yeri bile yok. Söyle kim kimden daha üstün. Bir de Ay senin bu yalanlarını bilse sana katlanır mıydı cidden?"
Ay hemen gelmişti. Göz ucuyla bana baktı sonra hemen konuya girişti.
"Canan bulaşma Gece'ye sen ilk önce git kendi aile düzenine bak. Gece bana gerçekleriyle açık sadece geçmişin yaraları var diye hiç kimse hiç kimseyi suçlayamaz."
"Ay ben size kıyamam ya. İki kimsesiz birbirini bulmuş."
"Gece benim sahip olduğum en iyi şey. Onun dışında belki de hiçbir şeye sahip olmak istemezdim. O yanarsa ben ortalığı alev meydanına veririm. O benim Gece'm. Onu sadece ben anlayabilirim. Hem sizin gibilerin onu anlamasına gereksinim de yok. Çünkü gerçekten sizler gibi kötü insanları haketmiyor. Bu kadar masum bir şey."
Hemen sınıfa giderken Ay kolumdan tuttu.
"Sen Canan'a takılma onun da yaraları var ama hırsını sizden çıkarıyor işte."
"Tamam takılmam ama ben daha kabul edemezken o herkese geçmişimi anlattı. Ben buna katlanamıyorum Ay. Canımı yakıyor. O kadar çok yakıyor ki hiçliğe sürükleniyorum."
"Biz denen şey varken hiçlik yok. Biz birbirimizden vazgeçmezsek niye bir hiçlik olsun ki Karanlığımın aydınlığı. Sen umut etmeyi bırakma yeter, bizim acılarımızdan kurtulabilmemiz için."
O bana bunları dedi. Ben onu daha çok sevdim. O benim masum taraflarımdan biri olmuştu. Ve ben onun canını acıtmak istemezken. O beni kaybetmekten korkuyordu.
Bunlar belki de son mutlu anlarımızdır belki de bir savaşa gidiyoruzdur. Haberimiz yoktur. Kim bilir.
♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
______KAYAN UMUTLAR_______
Teen FictionO gece karanlığıyla tüm şehri boğarken bir ay küçücük pırıl pırıl aydınlığıyla o şehre umut olmak için geldi, o şehri yıkılmadan kurtarabilmek için. Senin ben topraklarında gömüldüm özür dilerim. Bir genç kurgu romanı, iki liseli öğrenci yaşadıklar...
