Bölümü oylarsanız ve beğenirseniz sevinirim.🖤
♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤
Bazen bazı hayallerimiz olur imkanlı görünen içimizde bir gram umut bile besleyebileceğimiz bazen de bazı hayallerimiz olur sonsuza dek imkansız kalan hayata karşı bir daha hiç umut besleyemecekmişiz gibi.
Ben hayal kurmayı çok severdim. Çünkü en çok ben hayal dünyamda mutluydum. Çünkü hiç kimse hayal dünyamda benim kalbimi kıramıyordu. Hayallerimi ezemiyordu. Çünkü ben hayallerimden insanlara bahsetmezdim hiç. Ben bazen hayal kurmaktan korktum. Bazen de hayal kurabilmek için beynimle büyük bir savaşa giriştim ama o savaşta da yenilmemek için direndim. Çünkü hayallerimin mahvolmasını istemiyordum ama çoğu zaman cidden elinde bir gram umut bile kalamayacak birine döndüm. Hayata karşı bir daha umutlanamam korkusuyla hayal kuramamaktan korktum. Cidden çok değişik bir şey. Korkumuzdan dolayı hayal kuramamak.
Korku denen şey hayal kurmakta size sıkıntı yaşatırdı fakat siz ya korkularınızdan kurtulmaya çalışarak ya da kendiniz o korkunuz olacaktınız ki korkunuzdan kurtulabilin.
Korkular korkular kolay söyleniyor ama duygularımızı alt üst eden şeylerden biri de korkularımız.
Korkumuzdan kurtulmakta o kadar kolay değil ama direnmeye çalışmakta büyük bir çaba.
Benim korkularımdan birisi kimsesiz kalmaktı fakat ben kimsesiz değildim ama ruhumda öyle hissettim ben. Çünkü terk edilmiş bir insandım ben ruhum hep yara izleri ile doluydu ve de o ruhumu sarabilecek canımdan bile çok güvenebileceğim kimse yoktu yanımda. Ben terk
edildikten sonra ruhumu kapattım. Olabilicek her şeye örneğin sevgiye, umuta en önemlisi de mutluluğa. Çünkü ruhumla kalbimle hareket edersem o yara izleri daha derin olurdu. Ve ben yara izleriyle daha fazla dolmak istemiyordum. Çünkü o kadar fazla kırıldım ki bir dahaki alacağım darbe benim yerle bir olmama neden olurdu.
Hayatlar darmadağınıktı ama o dağınıklığın içinde bile mutlaka bir umut vardı.
Ay çok yalnız bir çocuktu. Herhalde gördüğüm kadarıyla çok fazla derin yaralar almıştı. Ama yaraların onu devirmesine izin vermemişti. Kendi hayatını anlatırken mutlu bir hayatı varmış gibi davranıyordu ve içinde bir şeyler saklıyordu.
Ve o sakladığı gizemi mutlaka eninde sonunda öğrenecektim ve çözecektim.
♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤
Herkese merhabalar gizemler, olaylar ve sonuçlar peki siz ne düşünüyorsunuz bölüm hakkında?
"Hayata karşı bir daha umutlanamam korkusuyla hayal kuramamaktan korktum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
______KAYAN UMUTLAR_______
Fiksi RemajaO gece karanlığıyla tüm şehri boğarken bir ay küçücük pırıl pırıl aydınlığıyla o şehre umut olmak için geldi, o şehri yıkılmadan kurtarabilmek için. Senin ben topraklarında gömüldüm özür dilerim. Bir genç kurgu romanı, iki liseli öğrenci yaşadıklar...
