Sizi çok iyi anlıyorum. Sevdiğim kitapların bölüm gelme sıklığının fazla olmasınıben de çok isterim, ancakçalıştığımı söylemiştim
Sağlık sektörü çok yoğun bildiğiniz gibi. En ufak bir anımda dahi yazmaya çalışıyorum.
Burası hep aklımda unuttuğumu düşünmeyin olur mu?
İyi ki varsınız.
Sakin ama sonuna yapacağınız yorumları merak ettiğim bir bölüm oldu.
İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatımda hiçbir şey olması gerektiği gibi ilerlemediği için hocanın arkasından konuşurken ona yakalanmak yaşadığım en basit olaylardan olmalıydı. Bana lafını söyledikten sonra yarı kızgın, yarı sen bittin bakışı ile bakarken yanında duran izbandut Güney sinirimi bozmuştu.
"Mesai saatim bitti." Dedi hoca "O yüzden normale dönebilirim sanırım?"
Çağrı bey "Geç bile kaldın, kızımın canına okumuşsun." Dedi.
Normale dönmek?
"Bu arada tanıştığımıza memnun oldum Ece. Faruk ben." Elini uzattığında "Biliyor musunuz, elimi kaldıramayacak kadar yorgunum." Dedim.
Ama yine de uzattığı elini sıktım.
"Bunlar daha başlangıç," dedi göz kırparak. Sahte bir gülümseme yolladım.
"Faruk bizim aile dostumuz kızım, eşi ile de tanışmış olmalısın bugün."
Aman ne güzel.
"Güney onların büyük çocuğu, bir de küçük kız kardeşi var."
"Öyle mi? Ne güzel." Beni ilgilendirmeyen konularda tavrım belliydi.
"Yarın yine aynı saatte bekliyorum Ece. Takımın stafı seni bir görsün, gerekli kontrollerini tamamlamış olursun."
İşte beni ilgilendiren bir konu.
"Tamam hocam." Dedim.
"Hayırlı olsun Güney," dedi Çağrı bey "Ege ile aynı takım için yarışacaksınız, umarım güzel bir dönem olur sizin için."
