Ballı turta 🍯

11

"Sonra alt komşu gelip şey dedi, zaten tek yaşıyorsun bir de tepemizde havlu silkeliyorsun dedi. Havlu lan bu havlu."
Bacağı yavaştan sallanırken, çikolatayı alıp ağzıma attı.

"Ne zaman oldu bu?"
Düşünür gibi dudağımı büzdüm.
"Samsun'a geldiğimiz ilk sene."

"Hala bağırıyor mu sana?"
Omuz silktim.

"Arada okula giderken laf sokuyor. Ama sallamıyorum. Kendisi de evde köpek besliyor, sürekli havlıyor. Bir şey demiyorum. Çünkü hayvanlar bağırır!"
Bu tepkime hafif sırıttı ve sandalyemden beri bacaklarımı ayırarak, dudaklarımı öptü.

"Kucağıma gel."
Dudaklarımı birbirine bastırıp, kucağına oturdum. Gözleriyle yüzümden başlayıp bedenimi süzdü. Az önce duş almıştık ama doymamış gibiydi.

"Çok güzel bir nimetsin Cemre'm! O kadar şanslıyım ki, ne yapacağım? Mecnun gibiyim, çöllere düşesim var."

"Çöllere düşsen, çöldeki kum tanesi olurum Deniz'im."

Dudaklarıma gömüldüğünde, gözlerimi kapattım. Sadece ona karşılık veriyordum çünkü o ne yapması gerektiğini biliyordu.
Elini çıplak belime attı ve okşamaya başladı. Öpüşmeyi seslice sonlandırdığında gülümsemiştim.

"Akşam gezme işi yalan oldu, benim yüzümden."
Omuz silktim.
"Yorulmuştum zaten. Topuklu ayakkabılar yoruyor artık."

Kaşlarını çattı.
"Niye spor ayakkabı giymiyorsun?"

"Böyle daha güzelim. Zaten kış geldi. Bot giyerim."
Başını salladı. Bileklerimi tutup öptü.
"Canın acıyor mu?"

"Acımıyor. Morarmaz dimi?"
Sağa sola sallanan başıyla yerimde kıpırdandım. Kelepçeleri sevmiyordum.

"Doktorun seni hiç aramadı. Onu fark ettim."
Kaşlarımı çattım.
"Hangi doktor?"

"Psikolog aşkım."
Anında gözlerimi kaçırdım. Daha gitmiyordum ki.

"Ha şey, tatilde ondan."
Çenemden tutup ona bakmamı sağladı.
"Niye bıraktın?"
Ben demesem de anlıyordu işte. Bu yüzden daha çok seviyordum onu. Konuşmama gerek yoktu.

"Çünkü istemiyorum. Hep aynı şeyleri anlatıyorum adam sıkılıyor."
Dudaklarını ıslattı ve dudaklarımın arasına bir dilim daha çikolata yerleştirdi.
"Tamam güzelim. O zaman bana anlat her şeyi ben sıkılmam."

Öylesine başımı salladım.
"Yine de sağlığın için doktora gitmeliyiz. Biliyorsun dimi?"

"İstemiyorum."
Derin bir nefesle elini bel oyuntumda gezdirdi.
"Hamile olursan zayıf olman seni daha da düşürecek. Bebeğim lütfen. Senin için çok zor biliyorum ama, yapmalısın. Kendine dikkat etmiyorsun."

"Ediyorum."
Mırıltı gibi çıkan sesime sadece yanağımı okşadı.
"Tamam ediyorsun. Ama şimdi daha çok çok dikkat etmeye ne dersin?"
Hafifçe güldüm.
"Tamam. O zaman bana sen yemek yap."

"Yaparım benim güzel karım!"
Bir anda ayağa kalkmasıyla kucağında beni bütün evde gezdirdi. Saçma sapan masallarını da anlattığında kıkırdamıştım.

"Çikolatalı süt ister misin?"
Boynuna sarılarak olumlu anlamda mırıldandım. Beni tezgaha oturttu ve sütü biraz ısıtarak nesquikle karıştırarak bana uzattı.

"Eve köpek alalım mı? Ya da kedi?"
Dudak büzdü.
"Tüm gün evde yalnız olacak ama, üzülmez misin? Sen sevmezsin öyle şeyleri."
Dudağımı ısırdım.

"Yani bilmem ki, sadece bir arkadaşımız daha olsun yanımızda."
Dilini damağına değdirip ses çıkarttı.
"Biz ikimiz yeteriz."
Bunu önceden de derdi. O yüzden sütümden yudum alıp ona yanaştım.

"Üniversite yılları geldi aklıma. Benden hiç ayrılamıyordun."
Güldü ve elini kalçama koyarak bacak arama yerleşti.
"Hala ayrılmıyorum ki. Karım ne derse o!"

"Şapşalsın ya! Çok seviyorum seni!"
Burnunu kırıştırıp, süt olmuş dudağımı öptü.
"Karım seviyorum derse seviyordur."

"Askeriye de senin böyle olduğunu bilseler ne dedikodu döner ha!"

"Ya hiç sorma! Bir gün yakalandım zaten."
Sesli kahkahamla suratını düşürdü. Elimle ağzımı kapattım.

"Nasıl yakalandın? Çabuk anlat!"

"Ya seninle bir ara telefonda konuşuyordum. Sonra sen beni miyavlatmıştın, arkamda da tim varmış. Şok oldular."
Yeniden seslice güldüğümde, kaşlarını çattı. Zorlukla gülümsememi durdurdum ve yanağını öptüm.

"Aşkım çok tatlısın."
Seslice dudaklarımı öptüğünde, mırıldandı.
"Hım, öyle miyim?"
Başımı salladım. Birbirimize kesinlikle doyamıyorduk.
"Hadi yatalım. Sabah erken kalkacağım."
Beni kucağına aldığı gibi odamıza ilerlediğinde ona sıkıca sarılmıştım.