YÜRÜMÜZSEK HAK YOLDA
ERİMEZSEK HAK YOLDA
ÇÜRÜMEZSEK HAK YOLDA
GÖK GİRSİN KIZIL ÇIKSIN!
ERKEKLER İNTİHAR ETMEZLER ONUN YERİNE ASKERE GİDERLER...
Biz yurdumuzu çakallara bırakmamak için kanının her damlasını vatan toprağına bırakmaya ant imiş 12 ada...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asena'dan (Tomris Asya)
Dün gece bir anda gelen haber ile tim hızlıca hazırlanmış ve sabah çok erken saatte göreve gitmişti. Saldırıya uğramamızın üzerinden ise sadece 2 gün geçmişti ve herkes hiçbir şey yokmuş gibi davranıyordu.
Halbuki ben hala geceleri silah sesleri ile uyanıyordum ve sonra bütün gece uyuyamayıp bahçede sabahlıyordum. Onlar ise bu tarz olaylara o kadar çok alışmışlardı ki çatışma sonrası aralarından bir şehit vermedikleri için birbirlerini tebrik etmiş bir mangal sefası yapalım demişlerdi. Onlara baktıkça insanların nelere alıştığına şaşırıyordum.
Yine de tüm bunların yanında onlara kocaman saygı duyuyordum çünkü bu kadar zor bir hayatın gölgesinde birde yaşamak istedikleri hayatı yaşıyorlardı. Öyle ki onlar gerçekten pelerinsiz kahramanlardı.
Bunun yanı sıra iki gündür Fehmi albay ile konuşmak için saatlerce odasının kapısında bekliyordum ancak Onur bir süre sonra yanıma gelerek 'Albayımın işi uzayacak doktor hanım siz sonra gelin.' diyerek beni geri gönderiyordu. Düne kadar beni gördüğü her yerde selam veren adam bir anda yok olmuştu.
Yine de bu durumu kendime bağlamak yerine dün acilen çıkan göreve bağladım. Revirdeki işlerimi halledip kendime koca bir bardak kahve yaptım ve Yılmaz ve Nurullah'ın küstüğü için ayırdığı abur cubur çekmecesinden birer tane çikolata aldım. Diğerine ayıp olmasındı...
Bahçede oturmuş kahve eşliğinde çikolatamı yerken karşıdan bir adam hızlıca bana doğru yaklaşıyordu. Arkama sağıma soluma bakınıp birine mi gidiyor diye şüpheye düştüm ancak koca bahçede benden ve inşaat işçilerinden başka kimse olmaması adamın bana doğru geldiğine işaretti. Yanıma geldi ve önümde durarak konuşmaya başladı.
"Tomris babam! Güzel kızım buradasın, iyisin." Şaşkınca karşımdaki adama bakıyordum. İyi de bu kimdi? Ben bu adamı tanıyor muydum, tanıyorsam nereden tanıyordum?
