The Destiny

2. Πολεμώντας με ίσους όρους

Την άλλη μέρα το πρωί, οι υπηρέτριες ήρθαν από νωρίς για να ετοιμάσουν την μικρή πριγκίπισσα για το φεστιβάλ που είχαν διοργανώσει προς τιμήν της. Το φόρεμα που είχαν διαλέξει για εκείνη δεν ήταν δικό της. Ο κορσές που της είχαν φορέσει ήταν τόσο στενός που κάτω από το μετάξι δεν φαινόταν πια ότι υπήρχε ένα μικρό αλλά τελείως θηλυκό εφηβικό στήθος ενώ η φούστα της ήταν τόσο μακριά που για να κάνει ένα βήμα έπρεπε αναγκαστικά τα την ανασηκώνει λίγο.

Την στιγμή που μια υπηρέτρια τελείωσε με τα μαλλιά της – ένα περίεργο χτένισμα με διάφορες πλεξούδες να δημιουργούν ένα υπέροχο στεφάνι γύρω από το κεφάλι της - η πόρτα άνοιξε και μια ψηλή μελαχρινή γυναίκα μπήκε μέσα κάνοντας μια βαθιά υπόκλιση προς το μέρος της.

«Πριγκίπισσα Μάριαν, είμαι η νέα σας δασκάλα, η μαντάμ Σελζινάρ» η Μάριαν, θέλοντας να την υποδεχτεί, σηκώθηκε όρθια, πήγε κοντά της και της χαμογέλασε γλυκά.

«Χαίρω πολύ μαντάμ. Δεν χρειάζεται να μου μιλάς στον πληθυντικό και φυσικά μπορείς να με αποκαλείς απλά Μάριαν» της είπε ευγενικά και η περίεργη κοκκαλιάρα κυρία με το κατάλευκο δέρμα και τα τεράστια μάτια, ακούγοντας τα λόγια της την κοίταξε με φρίκη.

«Ο μοντιε...» αναφώνησε η μαντάμ Σελζινάρ και κούνησε το κεφάλι της επιδοκιμαστικά. «Ώστε είναι αλήθεια; Δεν έχετε καν την στοιχειώδη εκπαίδευση;» ρώτησε χωρίς να περιμένει κάποια απάντηση αλλά η Μάριαν της απάντησε έτσι κι αλλιώς.

«Φυσικά και έχω...»

«Ναι το βλέπω» την διέκοψε απότομα η μαντάμ Σελζινάρ και πριν προλάβει η Μάριαν να της πει κουβέντα εκείνη συνέχισε.

«Βλέπω ότι έχω να κάνω πολλά γι' αυτό αρχίζουμε αμέσως. Και για αρχή είμαι η μαντάμ Σελζινάρ...»

«Είναι τόσο δύσκολο...» διαμαρτυρήθηκε. «Δεν μπορούμε απλά να το κάνουμε Σελ;» έκανε μια προσπάθεια αλλά η μαντάμ Σελζινάρ ήταν ανένδοτη.

«Είναι... μα-ντάμ Σελ-ζινάρ...» τόνισε σαν να μίλαγε σε ένα μωρό που μάθαινε μόλις τώρα να μιλά. «Παρακαλώ επαναλάβατε» την διέταξε και η Μάριαν αναστενάζοντας τα παράτησε.

«Μαντάμ Σελσανάρ» είπε με μεγάλη δυσκολία.

«Σελ-ζι-νάρ» συλλάβισε όχι και τόσο υπομονετικά.

«Σελ-σι-νάρ» την μιμήθηκε η Μάριαν και η μαντάμ Σελζινάρ μόνο που δεν λιποθύμησε από απελπισία.