The Destiny

5. Το αγόρι πίσω από την μάσκα

Μόλις έφτασαν στο κάστρο, ο Φράνσις κατευθύνθηκε προς την είσοδο τροφοδοσίας με την Μάριαν να τον ακολουθεί. Σταματώντας έξω από τις ανοιχτές πόρτες σταμάτησε το άλογο του και αφού το ξεκαβάλησε με σβελτάδα την βοήθησε να κατέβει από το άλογο της, την έπιασε από το χέρι και άρχισε να την τραβά προς τα μέσα. Από τις σκάλες που χρησιμοποιούσαν οι υπηρέτες για να μεταφέρονται μέσα στο κάστρο, την ανέβασε μέχρι τον όροφο που ήταν η κάμαρα της και μόλις έφτασε στην πόρτα που έβγαζε στον διάδρομο την άνοιξε ελάχιστα για να κοιτάξει αν υπήρχε κάποιος φρουρός απ' έξω.

Βλέποντας να μην υπάρχει κανείς στο διάδρομο, κράτησε το χέρι της σφιχτά μέσα στο δικό του και μαζί άρχισαν να τρέχουν για να φτάσουν στο δωμάτιο της πριν τους πάρει κανείς είδηση. Ανοίγοντας την πόρτα της, ξεχνώντας να κοιτάξει αν είναι κανείς από την άλλη μεριά την έβαλε γρήγορα μέσα. Δεν είχε σκοπό να την ακολουθήσει μέσα στην κάμαρη της αλλά μόλις άκουσε την κραυγή έκπληξης που βγήκε από μέσα της δεν του πήγε η καρδιά να την αφήσει μόνη. Ήταν σίγουρος για ποιον λόγο είχε ξαφνιαστεί τόσο και δεν έπεσε έξω. Στην κάμαρα της ήταν τέσσερις φρουροί, τέσσερις υπηρέτριες καθώς και ο γιατρός του κάστρου. Ο Φράνσις δεν μπορούσε να φανταστεί τι ήθελαν όλοι αυτοί μέσα στην κάμαρα της αλλά κοιτώντας την μητέρα του που καθόταν σε μια τεράστια καρέκλα που λογικά την είχαν φέρει από την δική της κάμαρη, δεν έκατσε να το επεξεργαστεί.

«Κρατήστε την» άκουσε την μητέρα του να διατάζει τους φρουρούς που είχε μαζί της και αυτόματα έβαλε το σώμα του μπροστά από το δικό της για να την προφυλάξει από την οργή της.

«Όχι» είπε γρήγορα σηκώνοντας το ένα του χέρι ψηλά για να σταματήσει τους φρουρούς. «Μητέρα μην το κάνεις αυτό. Δεν φταίει εκείνη εγώ την παρέσυρα» είπε γρήγορα για να την μεταπείσει και η μητέρα του τον κοίταξε με ενδιαφέρον.

«Αλήθεια; Και πως ακριβώς δηλαδή την παρέσυρες;» τον ρώτησε με έναν τόσο ήρεμο τόνο που τον έκανε να ανατριχιάσει ολόκληρος.

«Προσπάθησε να μου ζητήσει συγνώμη αλλά ήμουν τόσο θυμωμένος μαζί της που ήθελα να την τιμωρήσω οπότε της είπα ότι αν ήθελε να εξιλεωθεί τότε θα έπρεπε να με ακολουθήσει στο δάσος με το άλογο» εξήγησε γρήγορα και η μητέρα ανασήκωσε τα φρύδια της με περιέργεια.

«Και πως ακριβώς την τιμώρησες εκπληρώνοντας τα συζυγικά σου καθήκοντα πριν από τον γάμο;» συνέχισε στον ίδιο ήρεμο τόνο.