The Destiny

5b. Ο γαμήλιος χορός

Ο Φράνσις βλέποντας την αγαπημένη του να είναι πεσμένη στο πάτωμα και να ζητάει βοήθεια ήθελε να τρέξει κοντά της να την βοηθήσει αλλά πριν προλάβει να βγει από την κρυψώνα του ο Πετίτο αυτόματα βρέθηκε μπροστά της και της πρόσφερε το χέρι του.

«Λαίδη Μάργκαρετ» σχεδόν αναφώνησε και την βοήθησε να σηκωθεί όσο πιο ευπρεπώς μπορούσε πριν βρεθεί σε χειρότερη θέση.

«Σε ανακηρύσσω τον ήρωα της βραδιάς» του ανακοινώσε εκείνη και ο Πετίτο την κοίταξε με περιέργεια στα μάτια. «Άστο...» συμπλήρωσε και κοίταξε γύρω της.

«Είσαστε καλά; Χρειάζεστε κάτι;» την ρώτησε με ενδιαφέρον ο Πετίτο και τον κοίταξε για λίγο σκεπτική.

«Ξέρεις κάτι; Δεν μπορώ να σκέφτομαι το γυαλισμένο πάτωμα και ταυτόχρονα να θυμάμαι πως αναπνέουν με αυτό το πράγμα» είπε την σκέψη της ανοιχτά και ο Πετίτο την κοίταξε μπερδεμένος.

«Μπορείς να με πας στην κάμαρη σου και να με βοηθήσεις να απαλλαγώ από τον κορσέ μου;» τον ρώτησε. Ο κακόμοιρος ο Πετίτο κόντεψε να λιποθυμήσει από ντροπή.

«Μεγαλειοτάτη» αναφώνησε τρομοκρατημένα ενώ κοίταζε γύρω του να δει αν τους είχε ακούσει κανείς και μόλις τα μάτια του έπεσαν επάνω στον πρίγκιπα Φράνσις κοκάλωσε.

Ο Φράνσις κάνοντας νόημα να μην μιλήσει, του κούνησε το κεφάλι θετικά και ο Πετίτο γυρίζοντας το κεφάλι του γρήγορα προς την Μάριαν, πριν καταλάβει εκείνη να δει που κοίταζε, έμεινε να την κοιτά τελείως διχασμένος ανάμεσα στην δική της απαίτηση και του πρίγκιπα του.

«Σε ικετεύω δεν μπορώ να αναπνεύσω...» διαμαρτυρήθηκε εκείνη ικετευτικά. «Δεν μπορεί, έστω, να με βοηθήσει η κοπελιά σου;» του πρότεινε και μόλις το άκουσε αυτό ο Πετίτο αμέσως κούνησε το κεφάλι του θετικά.

«Ναι, ναι φυσικά η Λουσίλντα θα μπορεί. Ακολουθήστε με» είπε και η Μάριαν κρατώντας με το ένα της χέρι την φούστα και με το άλλο τον ώμο του τον ακολούθησε κοιτώντας το πάτωμα για να μην σωριαστεί και πάλι.

Όταν βρέθηκαν στην μικροσκοπική κάμαρη της Λουσίλντα, η Μάριαν έκατσε με ανακούφιση πάνω στο μοναδικό έπιπλο που υπήρχε εκεί. δηλαδή το κρεβάτι της και πιάνοντας το στομάχι της προσπάθησε να πάρει μια ανάσα.

«Καταραμένε κορσέ» μουρμούρισε ενώ πάλευε να καλμάρει με ήρεμες ανάσες τον πόνο που ένιωθε στα πλευρά και το στήθος της.