The Destiny

9b. Κατασκοπεύοντας τον εχθρό

Με τα χείλια της να τρίβονται επίμονα πάνω στα δικά του ο Φράνσις τελείως ενστικτωδώς άνοιξε τα δικά του και μόλις ένοιωσε την γλώσσα της να αγγίζει την δική του άνοιξε τα μάτια του ξαφνιασμένος. Η Μάριαν χωρίς να αντιλαμβάνεται την έκπληξη του, με τα χέρια της να χώνονται μέσα στα μαλλιά του, πλάγιασε περισσότερο το κεφάλι της και βάθυνε τόσο πολύ το φιλί της που ο Φράνσις δεν κατάφερε να μείνει αμέτοχος. Ξεπερνώντας αμέσως το πρώτο του σοκ γλίστρησε και την δική του γλώσσα μέσα στο δικό της στόμα και καθώς μιμήθηκε της δικές της κινήσεις άρχισε να την φιλάει με τόσο πάθος που η Μάριαν άρχισε να αναστενάζει και να βογκά τρίβοντας το σώμα της πάνω στο δικό του. Η πρωτόγνωρη αυτή αίσθηση ήταν απερίγραπτη για εκείνον, τόσο, που τον έκανε αυτόματα να ξεχάσει που ήταν, τι έπρεπε να κάνει, μέχρι και το ποιος ήταν ώστε δεν σκέφτηκε τις κινήσεις του.

«Σκατά» έβρισε ενώ ξεκόλλησε απότομα από πάνω της καθώς ο κεροστάτης γλίστρησε από τα χέρια του και μόλις το φως του κεριού έσβησε έμεινε τελείως ακίνητος.

Ακούγοντας τον θόρυβο που έκανε ο κεροστάτης κάθε φορά που χτύπαγε σε κάθε σκαλί την στιγμή που κατρακυλούσε προς τα κάτω ο Φράνσις έσφιγγε όλο και περισσότερο τα δόντια.

«Ηλίθιε, ηλίθιε, ηλίθιε» βλαστημούσε τινάζοντας το χέρι του μέσα στο σκοτάδι ενώ παρακάλαγε μέσα του να μην είχε ακουστεί όλος αυτό το θόρυβος.

«Τι έπαθες; Είσαι καλά;» τον ρώτησε η Μάριαν ψιθυριστά με αγωνία.

«Το κερί έσταξε πάνω στο χέρι μου και ξαφνιάστηκα, δεν είναι τίποτα αλλά τώρα...»

«Τι; Τι έγινε; Έχασα τίποτα;» άκουσε την φωνή του παππού του μέσα στο απόλυτο σκοτάδι.

«Κάνε μου την χάρη και τράβα να δεις αν έρχομαι» του είπε εκνευρισμένα και η Μάριαν δεν κατάφερε να μην γελάσει με αυτό.

«Σίγουρα θα τα καταφέρετε χωρίς κερί;» ρώτησε ειρωνικά ο παππούς του αλλά πριν ο Φράνσις του απαντήσει καταλλήλως η Μάριαν τον χτύπησε απαλά πάνω στο στήθος.

«Άστο το χω» του είπε αμέσως και μόλις την ένοιωσε να ξεκολλάει από την αγκαλιά του έμεινε στο σκοτάδι να αναρωτιέται τι έκανε.

Μόλις μια οθόνη λίγο μεγαλύτερη από μια παλάμη αυτόματα φωτίστηκε την κοίταξε σοκαρισμένος.

«Τι είναι αυτό;» την ρώτησε παραξενευμένος.

«Όταν διάβαζες το βιβλίο θυμάσαι που έλεγε για κάτι συσκευές που οι άνθρωπο τις χρησιμοποιούν για να μιλάνε μεταξύ τους όταν βρίσκονται μακριά ο ένας από τον άλλον;» τον ρώτησε ενώ τον κοίταζε κάτω από το αδύναμο φως της οθόνης καθώς εκείνη κουδούνιζε σχηματίζοντας κάποια σχήματα πάνω στο λευκό φόντο.