NEFES (Sarıgül)

Korku

Geldiimm...🧸

Kaldım öylece nefes nefese. Tokat attım ona biraz önce. Yaşarmıyım ki. Hıh ne yapabilirki. Bir canım var. Sert çehresi beni bu düşünceden soyutlarken gözlerimi tekrar yere indirdim. Sinirliydim hemde çok sinirliydim. Asla durmayacaktım o bana böyle devranmaya devap ederse. Ben aslan burcuyum ve asla boyun eymem. Korkusuzca kaldırdım başımı yerden. Baktım kirli sakallï yanağına. Kızarmıştı. İyi vurmuşum be. Heheh.

Allahım sen beyin ver iç sesi oldu-
ğum varlığa. Kız adam seni öldürecek hala konuşuyorsun.

Evet evet adam beni öldürecek. Zort. O kadar kolaydı sanki. Dağ yerimi burası öldürsün. İzlediğim filimler aklıma geldi de öldürürler be iç ses. Boku yedim.

Günaydın:⁠-⁠)

Yine ve yine haklı olan iç sesim beni bozguna uğratırken daldığım gözlerimden yakınlaşmasıyla çıktïm. Üstüme doğru bir adım attı. Yanında çakı falan varmıydı acaba. Gerçi böyle adamlarda silah olur. Adam silah ticareti yapıyor. Tehlikeli iş yani. Salak salak konuşuyorum yine. Öldürme beni be demir adam.

Onu adama okkalı bir tokat atmadan önce düşünsen iyi olurdu.

Aklıma geldi de hakketti. Gerizekalı. Ölü bulurmuşum kendimi. Onu ayağımın altına gömerim.

Devam et sen bölye fazla yaşamazsın. Bir dediğin bir dediğini de tutmuyor ki. Benden buraya kadar yaşarsan geri gelirim.

Lan bïrakma beni bu deyyuzla. Gitti. Nankör seni. Hala aynı pozisyonda üstüme eğilmiş gözlerimiz birbirine bağlı şekilde duruyorduk ve öfke dolu nefesi dudağımı yalıyıp geçiyirdu.

Bir anlık gözlerim dudaklarına gitsede hemen geri kaldırdım. Tam o sïrada yardımıma ne yetişti dersiniz. Evet evet asansör durdu. Hemen kaçtım neyin nerde olduğunu bilmeden. İleride zeynebi görmemle hemen oraya koştum nefes nefese. Zeynebin önünde durdum. Beni fark edince " Elif iyimisin ne oldu biz indik keremle senle abim bir baktık yoksunuz." Endişeli gözleri kesin kïpkïrmızı kesilmiş yüzümde kaldı. Ben ne diyeceğimi bilmiyordum. Ne diycektim nasıl anlatıcaktım bütün bu saçmalıkları. Benden cevap bekliyordu. Onu daha fazla endişede koyamazdım. "Şeyy... Zeynep" arkadan odun (Allah'tan içimden söyledim) bir ses devreye girip bizi kurtardı." Asansör bozuldu heralde. Birden kapılar kapandı" dedi. Ona döndüm. Gayet sakindi. Biraz önce boğa gibiydi. Ama bu durumdan pek sıyrıldığımı düşünemiyordum. Asansör de ne yaşamıştım öyle be. Yaşlandım 10 dk da. Hemen konuyu değiştirdim. " korktun mu? Bir su falan almamı istermisin? " dedi kerem. Yakışıklı yüzü yeşil gözlerine birde böyle demesi eklenince beni benden aldılar bir kenara koydular. Ben tam gerek yok diyecekler ayı bey lafa girme gereksiminde bulundu." Gerek yok hallettik asansörden çıkınca" yalan lan yalan. Öldürüyordun beni asansörde. Ona tekrar göz devirdim. Sert bir soluk verdi. Neye kïzdı yine.

Biraz önceyi hatırlamak istermisin.

Ah evet birde o vardï . Neyse ne. Ee nasıl yapıyoruz senin işi" dedim tekrar zeynebe dönerek. Gözleri hemen heyecan içinde beni buldu. Kerem açıktaki pozisyonları getirecek. Ordan bana uygun bir şey bulmaya çalışacağız." Gülümsedim huzur vermesini umarak. "Tamam eeee böyle ayaktamı bekleyelim." Dedim. Ayaklarım ağrımıştı. Biraz dinlenmeliydiler. Beni taşıdılar yani zor durumlarda.

Demir önden adımladı. Zeynebe döndüm " abimin odasına geçelim" dedi. Tamam anlamında kafamı salladım. Her ne kadar istemesemde. Demirin arkası sıra ilerlerken etrafa göz gezdirdim. Burda sadece sekreter bölümü ve iki oda vardı. Duvarlar simsiyah yerler ise girişe ters bembeyaz fayanslarla doluydu. Kapısı açık olan odaya girdik. Oda açık mavi duvarlarla kaplı bir duvarda ise siyah kuşlar resmedilmişti. Çok hoştu. Diğer duvarda ise kocaman camdan bir bölme vardı. İçii tahmin edersiniz ki silah doluydu. Silahlar ilgimi çekerken kafamı çevirdim beni izleyen kahve irislere. Odanın içinde çalışma masası geniş kanepeler ve bir oda kapisı vardı. Beyaz kanepenin birine kendini atmış gözlerini bir an bile çekmeden bana bakıyirdu. Gerçekten tırsmıştım biraz ama kaç yazar yine bildiğim diğruda ilerleyeceğim. Tanıyorum kendimi. Zeynep ile kol kola olduğum için o nereye giderse bende onla sürükleniyordum. Ayı beyin karşısına oturduk. Zeynep pek oturmadı fırlattı kendini. " oy oyy " diye söylenmesiyle gözlerim devrildiler. " yorulmuşum yaw"
Ona tıp tıp baktım. Gerçekten yorulmuşmuydu. Ne yaptı lan. Daş falanmı çekti. " Naptın Zeynep hanım bu kadar yorulacak." Sarï saçlarını açtï. "Anlayamazsın yapamazsın dertten kederden kurtulamazsın..." bağıra bağıra şarkı söylemeye başlamasıyla dehşet içinde ona baktım. Salak yemin ediyorum salak. Demire dönmemle yüzününü buruşturarak kardeşine bakıyor olduğunu gördüm. Hah devam et be Zeynep susma ha sakın. Heheeh. "Sus napiyorsun kafa bu kafa bidon değil sus be." Ben alışıktım zeynebin borazan sesine. Çokta umrumdu sanki. İçeriye birinin girmesiyle zeynep sustu. Kerem geldi." Polisler geldi abi" dedi demire hitaben.