Basorexia [Jikook]

VII

Bir çok kişinin okuyup yorum yapmaması ve oy vermemesi bütün yazma hevesimi kaçırıyor. Böyle devam ederse bölümler çok daha uzun aralıklarla gelecektir. İyi okumalar.

Kapı açıldığında Jimin gülümseyerek gözlerini Jungkook'a çevirdi. "Ben de sana geliyordum" uzun boylu çocuk gergin bir hâlde dudaklarını diliyle ıslattı "Neden?"

"Yemek yiyordum seni de çağırayım dedim" Jungkook yumruğunu sıkarken bu çocuğun neden bu kadar iyi niyetli olduğunu düşünüyordu. "Neden neyiz ki biz? Niye sürekli benimle bir şeyler yapmaya çalışıyorsun? Niye çörek alıyorsun? Neden ramyeon yapıyorsun? Şimdi neden yemeğe çağırıyorsun?"

Jimin neye uğradığını şaşırmış bir şekilde kendini geri çekti "Ben arkadaşız sanıyordum, özür dilerim. Rahatsız olduğunu bilmiyordum" kapıyı kapatırken gözünden bir damla yaş aktı. Son günlerde her şey üst üste geliyordu.

Jungkook birinin onu önemsemesiyle ya da ilgilenmesiyle ilk defa karşılaşıyordu. Bu duyguyu ilk kez tattığı için kendini savunmaya almıştı ister istemez. Kapı yüzüne kapanınca gözlerini kapattı. Bir anda bu şekilde patladığı için pişman olmuştu. Bir süre ne yapacağını düşünmüş ardından kapıyı tıklatmaya başlamıştı. "Jimin öyle demek istememiştim kapıyı açar mısın?"

Sarı saçlı çocuk kapıya yaslanmış, duyduklarını sindirmeye çalışıyordu. Onu duysa da kapıyı açmadı. "Bugün çok gergindim sana patladım. Böyle olsun istemezdim bak gerçekten"

Jimin komodinin üstünde Taehyung'un verdiği anahtarı görünce evine gidip onu rahat bırakması için kapıyı araladı. Elindeki anahtarı uzatırken "Senin bu" deyip geri kapatmak için yeltendiğinde Jungkook onu bileğinden tutup kendisine çekerken aynı zamanda diğer eliyle de kafasının arkasından kavrayıp göğsüne yaslamıştı. "Özür dilerim"

"Gerçekten öyle demek istemedim. Bugün biraz gergindim sana patladım." Jimin her nefes aldığında ciğerlerine dolan kokuyla sakinleştiğini hissediyordu. Kendini geri çekmeye çalıştıysa da karşısındaki çocuğun tek kolu onun iki koluna bedel olduğundan hareket bile edemedi.

Jungkook onu omuzlarından tutup tam karşısına sabitledi. "Affettin mi?" Sorusuna karşılık boş bir ifadeyle yüzüne baktıktan sonra bir şey demeden içeri girdi. O sözleri hakettiğini düşünmüyordu. Kendini aptal gibi hissetmişti. Kendisini yalnız hissetmemesi için uğraşıyordu ama karşılığında gördüğü muamele buydu.

Düşünmeyi bırakarak mutfağa doğru adımladı. Masanın üstündeki kaseleri lavobaya bıraktıktan sonra odasına girip yatağa uzandı. Jungkook'un sesi kafasında yankılandığında gözlerini kapatıp yatağın içinde bir sağa bir sola dönmeye başladı. Telefonuna uzanırken Taehyung'a mesaj atmaya karar vermişti.

🐯

Eve geldin mi Taehyung?

Evet şimdi kapıdan giriyorum
Sen nerdesin napıyosun

Bende evdeyim

Bi sorun mu var

Sorun değil de

Ne var o zaman

Az önce yemek yerken
Jungkook'u da çağırmak istedim

Ee sonra

Birden sinirlendi
Biz neyiz neden sürekli benimle
bir şeyler yapmak istiyosun dedi