"Bu yasak ateşi sen yaktın, Defne," Kaya'nın parmaklarının tersi kolumu okşamaya devam ederken sıcak nefesini omzuma üflemişti. "Ve benden söndürmemi bekleme. Eğer ki bir gün söndüren kişi sen olursan da, inan bana, bu sefer yangını çıkartan kişi be...
AYY DÜZENLEMEDEN ATIYORUM SİZ OKURKEN DÜZENLEYECEĞİM GÖZÜNÜZE BİR ŞEY ÇARPARSA KUSURA BAKMAYIN
İYİ OKUMALAR!!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—
Son iki gündür ne kapımda bir şey buluyor, ne de etrafta Leyla ve Kaya ikilisini görüyordum.
O zebaniyi ve onu yanında gezdiren centilmen görünümlü ayıyı görmek istediğimden değildi tabii ki. Sadece nerede gizlendiklerini merak ediyordum.
Elimdeki çubuk krakeri bir tavşan gibi kemirmeye devam ederken kendimi biraz daha kandırmak adına elimden geleni yaptım.
Kaya'nın ne yaptığını deli gibi merak ediyordum. Leyla'ya nasıl haddini bildirdiğini görmek için muhtemelen buzdolabımda duran son beyaz çikolatamı verirdim. Ona kızdığını, bir daha onun adına bir şey yaparsa kariyerini nasıl bitireceğini anlatmasını ve kişisel hayatımdan uzak durmasını söylediği anları görmek için aslında beyaz çikolatamdan çok daha fazlasını verebilirdim.
Kaya'nın beni Leyla'ya karşı savunmasını görmek istiyordum.
Daha doğrusu, Kaya'nın beni savunmasını istiyordum.
Kaya'nın beni bir konuda haklı bulduğunu düşünmek zaten bana hali hazırda fazlasıyla ütopik bir şey gibi gelirken, beni Leyla'ya karşı savunma ihtimali tamamen bir mucizeydi.
