"Bu yasak ateşi sen yaktın, Defne," Kaya'nın parmaklarının tersi kolumu okşamaya devam ederken sıcak nefesini omzuma üflemişti. "Ve benden söndürmemi bekleme. Eğer ki bir gün söndüren kişi sen olursan da, inan bana, bu sefer yangını çıkartan kişi be...
düzenlemeden atıyorum siz okurken şey yaparım yamuk bir şey görürseniz çok takılmayın dhalahöa
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—
Ben Kaya'yı öpmüştüm.
Ben Kaya'yı öpmüştüm. Kaya'yı. Mertoğlu olan Kaya'yı. Ben Kaya Mertoğlu'nu öpmüştüm. Ben yapmıştım bunu.
Üstelik bana karşılık vermişti. Kaya bana karşılık vermişti. Ben Kaya'yı öpmüştüm ve o da bana karşılık vermişti.
Sabahın ilk ışıkları kapatmayı unuttuğum pencereden içeri sızıp yüzüme vurduğunda, gözlerimi dahi açmadan dün akşam hakkında hatırladığım tek şey buydu.
Ben ve Kaya öpüşmüştük. Kaya beni öpmüştü.
Hala daha uykuluydum, eğer biraz zorlarsam muhtemelen rüyalar alemine dönüp dün akşama ışınlanabilir ve onu tekrar hissedebilirdim. Denedim de, ne yalan söyleyeyim.
Kendimi bir dakikalığına da olsa davet salonunun ikinci katında buldum. Sırtım duvara dayalıydı, Kaya tam karşımdaydı ve ellerim onun üzerindeydi. Kaya kendini bir saniyeliğine bana bastırıyor ve son bir kez beni uyarıyordu. Sonra hiç düşünmeden onu kendime çekiyor ve öpüyordum.
Yatağımda kıvranmaya başladım. Hala daha Kaya'nın kollarının arasındaydım ve ne kadar sert olduğunu hatırlıyordum. Kaya'yla alakalı her şey böyleydi. Düşünce yapısı, fiziği, sözleri, stratejileri, işi. Ciddi manada adı gibiydi.
