"Bu yasak ateşi sen yaktın, Defne," Kaya'nın parmaklarının tersi kolumu okşamaya devam ederken sıcak nefesini omzuma üflemişti. "Ve benden söndürmemi bekleme. Eğer ki bir gün söndüren kişi sen olursan da, inan bana, bu sefer yangını çıkartan kişi be...
bölümü düzenlemeden atıyorum bir şeyler görürseniz çok şey yapmayın dhakdhwh
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—
Beni biraz olsun sever misin? Lütfen? Sadece bu akşam için?
Kucağımdaki yastığı fırlattım.
Daha önce hiç sinir krizi geçirmemiştim fakat sanırım şimdi tam vaktiydi. Dün akşamın anıları yavaşça beynime doluşurken hala daha kopuk olan kısımlar beni delirtmek üzereydi. Çok içmeye çalışmamın sebebi unutmaktı. Sabah kalkar kalkmaz gözlerimin önünde Kaya'nın yüzü belirdiğinde ne kadar sinirlendiğimi anlatamam bile.
Aslında sinirlenmemiştim. Kahrolmuştum. Öyle ki, Eren ve Doğa'nın düğün haberi bile aklımdan uçup gitmişti.
Uzun bir zamandan sonra ailem dışında birisi yüzünden kalbim kırılıyordu ve bununla ne yapacağımı bilmiyordum. Bambaşka bir şeydi bu. Gerçekten.
Bugün kendime yalan söyleyecek ve kendimi kandıracak gücüm yoktu. Çok ama çok uzun bir zamandır üstümden atamadığım bir mutsuzluğum ve huzursuzluğum vardı. Yorgundum da. Bazı günler kalkıp sadece yaşayacak enerjim bile olmuyordu. Nefes almak tüketiyordu beni.
Bu halde olmayı sevmiyordum. Sanırsam bu yüzden her zaman her şeyi dalgaya vuruyor, elimden geldiğince işim dışında başka hiçbir şeyi ciddiye almıyordum. Sanırım bu yüzden ablamın yaptığı iğrençliği yanına bırakmıştım. Umursamak istemiyordum çünkü umursadığım anda, kendimi kaybedebilirdim.
