Ölü bir bedene daha kaç tane ruh sığdırabilirdim?
Acı,soyadım olmuşken nasıl gülebilirdim?
Koca bir enkazdan farksız değilim.
Yerlerde,ayaklar altında sürünüyorum.
Bağırıyorum oysa neden kimse sesimi duymuyor?
•••
Başlama tarihi;24/08/2023
Abiler#1...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorgun bir halde kendimi yatağa bıraktım.Saat kaçtı?Havaya bakılırsa çoktan gece yarısı olmuştu.
Saatlerdir hastaneydik en son İnci uyuduğunda Efkan abi gitmemiz gerektiğini söylemişti.İnci,ne kadar başlarda beni çok sevmesede ilerleyen saatlerde sanırsam ısınmıştı bana.Çok güzel olduğumu söylemişti.
Sanki çirkin diyen o değilmiş gibi.
Ama olsun,ondan bu lafı duymak iyi hissettirmişti.En azından kısa bir an bile olsa anlamlı ve güzel geçmişti bugün benim için.Efkan abiden kaçtığım anları saymazsak tabi!
Üzerimi değiştirip yatmam gerektiğini bir kenara not ederken yeniden ayaklandım.Hırkayı çoktan çıkartıp kenara bir yere atmıştım.Kazağımın iki yandan tutup tek hamleyle üzerimden çıkardım.
Ve tam o vakit duyduğum kapı sesi baştan aşağı kıpkırmızı kesilmeme neden oldu.
"Mele-Pardon!"
Hızla üzerime kazağımı tutarken birkaç adım geriledim.Böylece aynanın önünden çekilmiş oldum.Bana arkasını dönen Efkan abi ne kadar gerilmeme neden olsada elime geçen ilk tişörtü başımdan aşağı geçirdim.
Aptal kafam!Kapıyı kitlemeyi unutmuş,üstelik kapıyı aralık bırakmıştım.Ben de olsam bodoslama girerdim odaya.
"Dönebilirsin."
Utancımdan ötürü kısık çıkan sesini duymuş,gözleri gözlerimle buluşmuştu.
"Ben kapı aç-"
"Sorun değil...Bir şey mi oldu?"
Kaşlarım havalandı.Bir şey söylemek istiyor fakat kelimeleri seçemiyor gibiydi.Bunu ard arda yutkunuşundan anlamıştım.Onunla olan göz temasını kesmek oldukça geliyordu.Onunda tam ben de olduğu gibi yüzünün bir kısmında beyaz lekeler vardı ve ben bunları görmek istemiyordum.
Gözlerimi kaçırdım rahatsızca.
"Seninle konuşmam gereken şeyler var."
"Konuşacak bir şeyimiz yok bizim."
Bu konular hakkında daha fazla konuşmak istemiyordum.
"Benim için kapandı o defter tamam mı?"
"bitti,gitti."
"Söz ettiğin kitap..."Elinde karanlıktan ötürü görünmeyen şeyi havaya kaldırdı.
"Bu mu?"
Tokat yemişçesine irkildim.İliklerime işleyen korku soğuk soğuk terlememe neden olurken bir yandan kalbimi elleri arasına almış sıkıyordu.Midem bulandı,kalbim kasıldı.
