Ölü bir bedene daha kaç tane ruh sığdırabilirdim?
Acı,soyadım olmuşken nasıl gülebilirdim?
Koca bir enkazdan farksız değilim.
Yerlerde,ayaklar altında sürünüyorum.
Bağırıyorum oysa neden kimse sesimi duymuyor?
•••
Başlama tarihi;24/08/2023
Abiler#1...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O kadar doluyum ki hayata karşı,
Kırgınım,
İnsanlara,ağaçlara,gökyüzüne, hayvanlara bile kırgınım.
O kadar büyük bir acı ve yaraydı ki bu kelimelerin bittiği yerdeyim.
Bu aralar çok konuşasım yok,uyuyasım yok,gülesim yok,hiçbir şey kaldıracak güç yok kollarımda.O kadar tükendim,yoruldum ki...Şu her şeyi affeden kalbim bile yorgun.Olanları kaldırmıyor artık bedenim.
Ege'ye bile gülümseyemiyorum artık.
Sabah...kızdım ona,bilerek.Çünkü niyetim yengemle aramı bozmaktı.Yengem ilk önce bu yaptığıma şaşırdı.İnanmayan gözlerle Ege'ye vuruşumu izledi.Merak etmeyin,sert vurmadım sadece elimi değdirdim.Böylelikle yengem daha fazla dayanamış ve onu hayal kırıklığına uğrattığımı dair şeyler söyleyip Ege'yi de alıp gitmişti.
Arkasından bakakalırken bir şey diyemedim.Özür de dilemedim.
Bir kere hayat benden özür dilese olmaz mıydı?
Çünkü ben yorulmuştum...
Sonra işte Toprak abim geldi yanıma.Bağırdı,çağırdı.Sanki isteyerek yapmışım gibi beni suçladı.Sonrasında sakinleştiğinde beni eve kendisi götüreceğini söyledi.
Ben mi?
Ben olanları sadece izledim.Öylece yalnız başıma oturduğum koltukta hakaretlerin bitmesini bekledim.Bana iyilik gösteren tek kişiyi de böylece kendimden uzaklaştırmıştım.
Ne kadar iyi bir kızdım değil mi ben?
Etrafta bir tane sevenim yok.
Ailem var ama yok.
Arkadaşım yok.
Başım sıkıştığında sığınacak bir dostum yok!
Yok!Yok!
Ben varım bir tek.
Bir de içimdeki cinayet.
Küçük Melek'in cesedi var.
Geçen aynada kendime baktım bir süre.Nasıl olduğumu sorguladım,neden yalnız olduğumu,neden sevilmeye değer bir kız olmadığımı sordum kendime.Oturdum kendimi dinledim bir sürede.İyi olmadığımı,yalnızlığın benim evim olduğunu,hiçbir zaman sevilmeye layık bir kız olmadığını hatırladım sonra.
Harabeye dönmüşüm.
Göz altlarım uykusuzluktan şişmiş ve mor halkalar yer edinmişti yüzümde.Zayıflıktan içi çöken yanaklarım ve solmuş lekelerim...
"Nasıl yaptın lan bunu bana?!"
Bu bağırış beni kendime getirirken çoktan arabanın durduğunu ve abiminde arabadan indiğini fark etmiştim.
