Kanatsız Melek

-29-

"Acı dünden mi kalır,yarından mı gelir?"

🍃

BİRKAÇ AY SONRA..

Her hikayenin bir sonu vardır,

Her şeyin bir başlangıcı olduğu gibi bitişide vardır.

Başlangıçlar,bitişler kadar bilinmezdir aslında.Ne zaman,nerede başladığını ve hikayenin nasıl sonlanacağını bilemezsin.

Önemli olan nasıl başladığı değil,senin nasıl başlamak istediğindir.İpler elindeki iken ucunu kaçırırsan bir daha tutamazsın.

Başlangıçlar sana aittir,sonlar başlangıca.Hikayenin başı,ortası ve sonu sana mensuptur.Yeterki yaşamaya gayretin olsun.

Ben yaşamak istemedim,

İpleri elimde tutmak,

Ve kendime dair bir son yazmak istemedim.

Çünkü korkularım buna en büyük engel olmuştu.Bu bir bahane değil,sessiz haykırıştı.Ama artık önümde engeller yoktu.Ne kadar dizlerim parçalı bir halde ipleri yeniden tutmuş,yüreğimde küçük bir umut doğuvermiş olsada o acı günler geride kalmıştı.

Yalnız değildim.Korkularım benden oldukça uzak ve ulaşılmazdı.Beni koruyup,canı varsayan bir ailem vardı.

Ben bu hikayeye kötü başlamış fakat gelişmeyi çok güzel sonuçlarla bitirmiştim.

Ve benim için bu hikayenin bir sonu yoktu.Varsa dahi bu sonu yazmak benim hakkım değildi.

"Şu görüntüyü izlemek için kaç yıl bekledim biliyor musun Melek?"

Kaşlarım havalanırken Sinan abiye baktım.

"Hangi görüntüyü?"

Kollarını masaya yaslamış gözleri pür dikkat beni izliyordu.Gerçi hiçbiri yanımdan bir an olsun ayrılmıyor,nefeslerini bir adım uzaktan hissedebiliyordum.

"Kız kardeşimin bizim için bir şeyler yapmasını ve bunu izlemeyi hep hayal etmiştim."

Burukça gülümsedim.Oysa sadece akşam yemeğini ben hazırlamak istemiş ve birkaç bir şey yapmıştım o kadar.Sinan abide bu süreçte yardım etmek istemiş fakat benim onu zorla oturtmam sonucu sabahtan beri ne yaptığımı izliyordu.

"Hayaller yaşanmak için vardır abi.Yoksa ne diye olmayacak şeylerin hayallerini kuralım ki?"

Söylediklerim onu gülümsetti.Oturduğu yerden kalktığında üzerimdeki önlüğü çıkardım ben de.

"Şöyle konuşup beni daha çok kendine aşık ediyorsun Melek ve seni diğer 2 adamla paylaşmak benim için daha zor oluyor."

Başımı göğsüne yasladığında söylediklerine gülmeden edemedim.Hepsi birbirinden kıskanç ve bencil oluyordu konu ben olunca.Tabi her bu konudaki kavgaların galibi Efkan abi oluyordu.Çünkü bir şekil diğerlerini haklayacak güce sahipti.