Ölü bir bedene daha kaç tane ruh sığdırabilirdim?
Acı,soyadım olmuşken nasıl gülebilirdim?
Koca bir enkazdan farksız değilim.
Yerlerde,ayaklar altında sürünüyorum.
Bağırıyorum oysa neden kimse sesimi duymuyor?
•••
Başlama tarihi;24/08/2023
Abiler#1...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Doğruluk mu cesaret mi?"
Terleyen ellerimi üzerime sildim.Hayır başka oyun mu yoktu da doğruluk mu cesaret mi,oynuyorduk?
Tartışmasız en gerildim oyundu bu.Kimisi için eğlenceli olan bu oyun beni geriyordu.
Alt dudağıma ısırırken soruyu soran Can'a baktım.Abimler çalışma odasına çıkmıştı.Konuşmaları gereken mevzular varmış yani öyle demişlerdi.
Çocuklar ilk başta ne kadar iyi olup olmadığımı sorgulayıp dursalarda en sonunda dikkatlerini benden çekmişlerdi.İlginin üzerimde olduğunu bilmek canımı sıkmaktan başka bir şey yapmıyordu.İnsanların benimle uğraşmalarını istemiyordum.
"Dünyadan Melek'e sesimi duyan var mu?"
Kolumda hissettiğim acı ile Behlül'e baktım.Kolumu cimciklemişti.
"Daldın gittin,bir sorun mu var?"
"Ha?Hayır bir an dalmışım sadece."
Gülümseyerek cevap vermemi bekleyen Can'a döndüm.
"Doğruluk,"
"Doğruluk ha?"
Dudaklarında sinsi bir gülüş belirdi.Gözleri kısa bir an masada dolaştı ve ardından yanımda oturan Ural'da durdu.Kısa bir an gözlerini kıssada Ural ona nasıl baktı bilmiyorum ama gülümsemesi donup kalmış,sertçe yutkunarak gözlerini kaçırmıştı.
"Hiç sevgilin oldu mu?"
Göz devirmeden edemedim.Bunu normal bir zamanda da sorsa cevaplardım.
"Yani Can...Düşüne düşüne bu soru mu geldi aklına?"
Herkesin susmuş bizi dinliyor olmasını aldırmadan güldüm.
"Aslında sana soracağım çok soru var ama...Emir büyük yerden."
Sona doğru homurdandığından dolayı ne söylediğini anlamamıştım.Başımı iki yana salladım.
"Hayır,olmadı."
"Hadi be!"
Behlül'ün şaşkın sesini duyduğumda kaşlarım havalanmıştı.Evet dememi mi beklemişti?Olmamıştı ki çünkü hayatımda kendime bile zaman ayıramazken o işlere hiç girmemiştim.
