Ölü bir bedene daha kaç tane ruh sığdırabilirdim?
Acı,soyadım olmuşken nasıl gülebilirdim?
Koca bir enkazdan farksız değilim.
Yerlerde,ayaklar altında sürünüyorum.
Bağırıyorum oysa neden kimse sesimi duymuyor?
•••
Başlama tarihi;24/08/2023
Abiler#1...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sinan abi,"dedim merakla.
Yastığımı düzelttiği sıra efendim dercesine yüzüme baktı.Önüme gelen perçemi kulağımın arkasına sıkıştırdım.
"Efkan abi neden benden kaçıyor?"
Sıkıntılı bir nefes verdi.Dağılmış saçlarını eliyle daha çok dağıtırken bilinmezlikle baktı gözlerime.O da şu bir haftadır evdeki kasvetli havadan nasibini almıştım.
Eve günler önce gelmemize rağmen Efkan abiyi 2-3 defa anca görmüştüm.Benimle konuşmuyor,yüzüme dahi bakmıyordu.Oysa ona en çok ihtiyacım olduğu zamandaydım.
Anlayamıyordum,neler oluyordu?
"Bunu ona sormaya ne dersin meleğim?"
Alayla güldüm.
"Sormak istiyorum fakat hiç yakalayamadım ki."
"Melek..."dedi zorlukla.
Kaşlarımı çattım.Bir şeyleri bilmek veyahut duymak benimde hakkımdı değil mi?Bir insan benimle konuşmuyorsa bunun sebebini öğrenmeyi istemek benim en doğal hakkımdı.
"İyi geceler."
🍃
Titrek bir nefes aldım.
Aynadaki silüetimden gözlerimi ayıramazken tam göğsümün ortasındaki sargıya dokundum.Hala ilk zamanlardaki gibi acısını hissedebiliyordum.Sızlıyordu,canımı yakıyordu.Ancak canımı yakan yüreğimdeki boşluktu.
Günlerdir bu odadan dışarı bir adım dahi atmamıştım.Kahvaltım,akşam yemeğim ve aklınıza gelebilecek her şeyi odada yapmıştım.Çünkü doktor birkaç hafta yataktan kalkmamam gerektiğini söylemişti.
Sıkılmıştım,biraz nefes almam gerekiyordu.
Islak saçlarımı omzundan geri attım.Sıcak su kaskatı olan bedenime iyi gelmiş,rahatlamıştım beni.Ağır adımlarla odadan çıktım.
Ne kadar ağrı kesici alsamda dikişlerim sızlıyordu.Duvardan destek alarak merdivenlere varmıştım.
