피아노 (Piano)

Piano #12: Love and Happiness

Piano #12: Love and Happiness

Terrence's POV

Astrid Wu, she's all over my happiness and i want to live in the rest of my life with her. alam ko na sya... sknya ko lang mararamdaman ang totoong pagmamahal. kung sakali man na mabigo ako sa lahat at di na ako maging tao. sguro mamahalin ko parin sya sa kahuli-hulihan. kahit na mamatay ako sya lang ang mahal ko. sya lang wala ng iba pa.

nandito ako sa Cafe Resto ngayon malamang nagtatrabaho ako ngayon. hndi ko maiwas ang tingi ko kay Astrid. hndi ko lang pero napapangiti ako kapag nakikkta ko sya. sguro eto na nga ang sign na sya ang Love and Happiness ko.

"Excuse me?" lumapit ako dun sa babae and i get her order. pagkakuha ko akala ko tapos na bigla nya ako hinawakan sa Waist na ikinatako talaga. hndi ko alam kung sino itong babae pero ng tanggalin nya ang Shade nya nagsink sakin ang pamilyado ngang mukha kahawig nya kase si Jade. "I think i know you" sabi nya sakin nakunot nalang ang noo ko at tska binigay kay Astrid ang order nya.

"kahawig mo yung Kaibigan ko na namatay past 19 years ago" sabi nya. bigla ako kinabahan hndi nya ako pwede makilala. lahat sila alam na patay na ako. hndi pwedeng pati sya malaman ang totoo. na buhay ako. oo buhay ako. hndi pwedeng masira ang mga plano ko.

"Bytheway, I'm Jade Lyn Real. you are?" hndi na ako nakasagot pa dahil kinuha ko ang order nya. "I'm in the middle of work so I'm so Sorry ma'am"

okay, i felt i am sweating right now. tama talaga hinala ko sya nga yung Kababata namin. paano if makilala nya si Terrance? she can't never knew who am i.

kapahamakan ko kapahamakan ng lahat. tska baka kapag nalaman nyang buhay ako, hndi ko na magawa ang balak ko sa magaling kong ama. that Ricky Smith and her wife Shanny Smith. i will gave them a death life. mamatay sila mismo sa kamay ko.

"Oy, sino yun? kilala mo?" tanong ni Stephanie sakin. umiling nalang ako. mas magandang wala silang alam baka madamay pa sila eh. "you're liying. kilala mo eh. sino sila?" napasinghap nalang ako. "she know me past 19 years ago. di nya pwedeng malaman na ako to. why? baka malaman nila na buhay ako at hndi ako namatay" pagaamin ko napatango nalang sya sa sinabi ko.

bakit ba kase hinayaan nila ako mamatay? kung sana hndi nila ako hinayaan na mamatay sana hndi ako nagtatago, sana masaya ako. sana normal ang buhay ko kahit na wala kayo. sana... sana... sana wala akong mission na ginagawa. sguro naghahanda na ako ng kasal kung sakali man na hndi ako ganitong namatay.

si Mommy, kamusta kaya sya? sana pwede ko syang makita bago man lang ako maging tao pero sa halos 19 years ko na nanantili dito hndi ko sya nakita. hndi ko nakita ang Mommy ko.

si mommy, hndi ko alam if makikita ko paba sya sa haba ng panahon. i want to see her. i really do...

"hey. bakit di mo ginagalaw ang pagkain mo?" napatingin ako sa nagsalita si Astrid. hndi ko alam natulala ako at alas dose na pala hndi ko pa alam. ano bang ngyayari saakin. =_=

kumain nalang ako ng tahimik ng may biglang kumausap kay Astrid. he's fvcking familiar sya ba yung kalaban ng Cafe Resto na pinagtatrabahuhan namin? yung Kim's Restaurant?

"Do you want to quit in your work? dun ka nalang sa Restaurant ko. mas malaki sweldo na ibibigay namin-" i stop him at hiniwalay ang kamay ni astrid sknya. nakakainis din ang asal ng lalakeng to pasalamat sya gusto ko ng tumigil sa pagpatay. i want to fvcking change.

"maybe your restaurant is big pero ibahin mo dito. kaya namin nagtrabaho sa simple lang and she don't need your money. lalo na kung galing sa suhol"

totoo naman eh. galing sa suhol ang matatanggap nya if by any chance na magtrabaho sya duon.

"Suhol?" painnocente nyang tanong sakin. i just laugh on him. yung tawa ng demonyo? alam nyo yun?

"oo suhol, di ka naman sguro tanga para personal na magalok ng malaking Sweldo dba? aba, ang kapal na ng mukha mo kung titignan" pagdidiin ko sknya. kung kayo ang nasa pwesto ko yan din ang sasabihin nyo sknya. hindi ba?

××

Someone's POV

kung titignan ko ng mabuti ang Lalakeng yun sa Cafe Resto na yun. kamukha nya talaga si Terrence. i feel something on him. hndi kaya buhay si terrence? or maybe he's alive unexpectedly? hndi naman sya mukhang multo eh. mukha syang tao na buhay talaga. as in totoong tao. possible kaya iyon? i know it weird pero paano kung ganun ang ngyari? na buhay talaga sya?

"oh Hon, mukhang may problema ka?" bungad ni suho sakin. si suho, asawa ko. alam kong kelan lang si Terrence ang gusto ko pero unexpected ikinasal ako sa BESTFRIEND ng TAONG UNA KONG MINAHAL. yes and yes sya ang isa sa kaibigan ni Terrence at ikinasal ako sknya. hndi ko nga alam if mahal ko ba to o hndi eh.

"i feel goosebumps, parang buhay si Terrence" bigla sya tumawa ng malakas sa sinabi ko. bakit hndi ba pwede mabuhay ang patay? "god hon 24 k na tayo ganyan pa iniisip mo? we're almost three years married alam mo naman na wala na si Terrence. 19 years na syang patay. ano kaba?" hndi ako pwedeng magkamali.

buhay sya...

"he is alive!" pagpupumilit ko buhay sya eh. alam kong si Terrence yung lalake sa Cafe Shop na yun. "kundi ka naniniwala sakin, then come with me tomorrow sa Cafe Shop" kaya ko patunayan yun. anong bagay ba ang meron si Terrence na hndi nya alam? that thing was since birth, katibayan na yun para maniwala sya. yung pangalan ng babaeng mahal nya na nakilala nya before when we're four years old. nagluluksa pa sya nun eh. at galit sya sa ama nya ngbpanahon na yun.

yung totoo sa Likod nya...

i can't be wrong, nakalagay dun ang pangalan ng babaeng nagcomfort sknya ng panahon na nawala ang mga mommy nya ng patayin ito ng tatay nila. nakalagy dun ang pangalan ay...

Queen Wu