KALPTEKİ YARA İZİ

"GERÇEKLERLE YÜZLEŞ'

Umarım bu bölümü keyifle okursunuz oy ve yorumlarınızı bekliyor olacağım seviliyorsunuz💛😽

+++

"Bu kız bu evden ne zaman gidecek Barışa çok yanaşıyor ve Barış Adayı sevmeye başlıyor Mehmet sen ne yaptın Barışla Adayı tanıştırmayacaktık" sabah bir kaç sesle uyandığımda babamın ve Sinem ablanın kavga ettiğini duydum

"Sinem Adanın sonunu getireceğim onu bir şekilde ya Arenin yanına gidicek yani ölecek yada bir şekilde tutuklanmasını sağlayacağım" dediğinde Sinem abla kahkaha attı

"Barış senin yaptığını anlar"

"Anlamaz onu ablasıyla tanıştırdığım için benden belki şüphe duyar ben onun babasıyım ona bisiklet alır gönlünü alırım" bir anda odadan çıktım ve yanlarına gittim.

Beni gören babamla Sinem abla bir anda sustu Sinem abla yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirdi "günaydın canım" gözlerim dolu şekilde babama baktım.

"Benimde babamdın beni neden böyle düşünmedin" dediğimde babam kahkaha attı.

"Senin nereni seveceğim ben sevmediğim kadının çocuğusun Barışla Asel ise sevdigim kadından olan çocuğum sen benim değil Arenin kızıydın"

Sinem ablaya döndüm "ben seni ablam gibi gördüm sen ise yalancının tekiymişsin" dediğimde babam tokat atacakken Sinem babamın elini tuttu ve tam karşıma geçerek bana tokat attı.

"Yalancı senin o sürtük annene denir" dediğinde iki adım atarak tam karşısında durdum.

"Annem hakkında doğru konuş o senin gibi şerefsiz bir adamın metresi değildi!" Diye bağırdım.

Sinem bana şok olmuş şekilde bakıyordu "annen zorla kocamı ayarttı ve onunla evlenmesi için çocuk yaptı kocamın aileside zorla evlendirdi" dediğinde sinirden ağlamak üzereydim ama onların karşısında ağlamayacaktım.

"Eminim kocanın ailesi koçanı zorla annemle yatırmıştır dimi? Aaa yada pardon annem tek başına yapmıştır beni. annem bu şerefsiz adama kandı kocan annemi avucunun içine almak için ilişkiye girdi!" Diye bağırdım sonra kapıyı çarpıp çıktım.

Kapıdan çıkar çıkmaz yaşlar gözümden akmaya başlamıştı bile. Ardından kapı tekrar açıldı ve ardından kapandı sonra önüme küçük bir beden geçti bu küçük bedenin sahibi tabikide Barıştı.

Bana sarıldı ve o an fark ettim ki bu serin havada hırka felan giymeden çıkmıştı ve ŞAKA MI ayakkabı bile giymeden çıplak ayakla gelmişti.

O bana sarılırken kapı tekrar açıldı "Barış oğlum gel buraya bırak şu Adayı da" Barışın elinden tuttum kapıdan içeriye girdikten sonra bana benimle gelmek istediğini söyledi ayakkabısını ve hırkasını giydirdikten sonra elinden tutup kapıyı sertçe kapatarak çıktık.

Barışa döndüm ıslak gözlerimle benimki gibi olan yeşil gözleri buluştuğunda "ben annemin yanına gidiyorum gerçekten gelmek ister misin?" Diye sorduğumda gülümsemesi gitti.

"Abla ben senin annenle tanışmak çok istiyorum" dediğinde gözyaşlarımın arasında ona gülümsedim.

Mezarlığa geldiğimizde annemin mezarına aldığımız çiçekleri bıraktık ve mezar taşının oraya oturdum.

Barışta benimle oturduğunda "anne" dedim artık hıçkırarak ağlıyordum "anne bak bu benim kardeşim biliyor musun babam beni dövdüğünde küçücük olmasına rağmen beni korumaya çalışıyor. Anne Barış babam gibi veya annesi gibi değil onun küçük bedenine rağmen kocaman kalbi var" Barışa baktım o da ağlıyordu.