"အဲ့တော့...ဒါကဒီလစာပေါ့"
စားပွဲပေါ်ကစာအိတ်အဖြူလေးကို မေးငေါ့ပြရင်းမေးလိုက်တော့ သူခိုးလေးကခေါင်းညိတ်ပြသည်။အင်းမ်...သူလည်းသူခိုးလေးလို့ခေါ်နေတာကိုရပ်မှပဲ။သူခိုးလေးလို့ထွက်ခါနီးမှပါးစပ်ကလိုက်ထိန်းနေရတာ သိပ်အဆင်မပြေဘူး။
"နေထိုင်စရိတ်နဲ့စားစရိတ်က..ခင်ဗျားပြောထားတဲ့အတိုင်း6သိန်း...အကြွေးဆပ်တာက7သောင်း...နောက်လကျရင်ဒီထက်ပိုပေးမယ်"
ဂျောင်ကုအပြောကြောင့် ထယ်ယောင်းသက်ပျင်းချလိုက်သည်။ကျောင်းတက်လို့ပြောထားတာကို ဒင်းကအဆုံးထိဆန္ဒပြမယ့်ပုံ။
"7သောင်းဆိုတော့...4သိန်း3သောင်းကျန်သေးတာပဲ...ဒီပုံစံနဲ့ဆိုတော်တော်ကြာမယ်ထင်တယ်"
တမင်ငြူစူပြီး မျက်နှာမဲ့ကာပြောလိုက်တော့
"ကျုပ်မြန်မြန်ဆပ်ပါ့မယ်"
"မလိုဘူး"
သူပြောတော့ သူခိုး...အာ...ဂျောင်ကုကမျက်ခုံးကျုံ့ပြီး
ကြည့်လာသည်။
"ကျောင်းပြန်တက်ဖို့ပြင်ထား...ငါမင်းအရွယ်တုန်းကကျောင်းမှာစာလုပ်နေတာ"
"ကျုပ်မတက်ဘူးလို့ပြောထားတယ်လေ"
"မင်းကောင်းဖို့ပြောနေတာ...သေချာစဥ်းစား...မနက်ကျရင်အဖြေပြော"
"ကျုပ်အဖြေကမပြောင်းဘူး"
"အဲ့ဒါဆိုအိမ်ပေါ်ကဆင်း!!"
ထယ်ယောင်းခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောရင်း အခန်းထဲသို့ဝင်လိုက်သည်။အခန်းထဲရောက်မှ
"တော်တော်လျှာရှည်တဲ့ဟာလေး..ဒါနဲ့...ခုနကငါပြောလိုက်တဲ့ပုံစံကလုံးဝမိုက်တယ်...သေချာစဥ်းစား..မနက်ကျရင်အဖြေပြန်ပေး...ဝိုး...ငါကရုပ်ချောတာတင်မက...သရုပ်ဆောင်လည်းကောင်းလှချည်လား...ဟီးဟီး"
ထယ်ယောင်းခဗျာ ကလေးတစ်ယောက်လိုဟိတ်ဟန်အ
ပြည့်ဖြင့် ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာခါးထောက်ရင်း ခုနကဂျောင်ကုကိုပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကိုပြန်ပြောရင်း တစ်ယောက်တည်းဟီးဟီးဟားဟားလုပ်နေသည်။
