"ကျုပ်ပြန်ရောက်ပြီ"
ခြံထဲကကွပ်ပျစ်မှာ ငွေဝင်ငွေထွက်စာရင်းတွေတွက်နေတုန်း ခြံရှေ့ကကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့် မျက်မှန်ကိုချွတ်ပြီးကြည့်လိုက်တော့ တွေ့ရပါပြီ..တစ်နှစ်လောက်ပြေးသွားတဲ့အိမ်ပြေးလေးကို။ဆိုးလ်ရောက်သွားလို့ထင်...အသားတွေတောင်ပိုဖြူလာသလို။လွယ်အိတ်အကြီးကြီးကိုလွယ်ထားပြီး အနက်ရောင်အနွေးထည်ထူထူရှည်ရှည်ကို ဝတ်ထားသည်။မျက်နှာထားကတော့ အပြစ်လုပ်ထားတဲ့လူမဟုတ်တဲ့အတိုင်း ခပ်တင်းတင်း။သူ့အမေအကျင့်တွေနဲ့ တထေရာတည်း။
"ကျုပ်ပြန်ရောက်ပြီလေ...အဖေပဲပြန်လာခဲ့ဆို"
ဂျောင်ကုက ဘုတ်ဆတ်ဆတ်ဖြင့်ပြောတော့
"ခွေးမသားလေး!...နောက်ဆုံးတော့ပြန်လာပြီပေါ့"
သူ့ဆီကိုပြေးလာတဲ့အဖေကြောင့် အရင်ဆုံးလက်နဲ့ကာပြလိုက်သည်။အဖေ့အကြောင်းကိုနောကျေနေပြီမို့ သူ့ကိုလာကန်တာဆိုတာသိတာပေါ့။သူလက်ကာပြလိုက်တော့ အဖေကကန်မယ့်ခြေထောက်ကိုပြန်ရုတ်ပြီး ဘာလဲဆိုတဲ့သဘောဖြင့်မေးဆတ်ပြသည်။
"ကျုပ်ကိုကန်ချင်ရင် နောက်မှကန်...ကျုပ်ကိုကိုလည်းပါတယ်...သူလန့်သွားလိမ့်မယ်"
ဂျွန်ဂျောင်ဆိုးမှာ သားဖြစ်သူရဲ့စကားတွေကိုနားမလည်ဖြစ်နေတုန်း သားရဲ့အနောက်ကနေ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကကုပ်ကုပ်လေးထွက်လာသည်။သူ့ကိုမြင်တော့ ကြောက်လန့်နေသလိုမျက်နှာပေးနဲ့ သွားစိပြီး'မင်္ဂလာပါ ဦးလေး' လို့နှုတ်ဆက်တာမို့ တည်တင်းနေတဲ့မျက်နှာထားကိုပြန်ပြင်ပြီး ပြုံး၍ ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ထိုတော့မှ ထိုကောင်လေးမှ လေးထောင့်ဆန်ဆန်အပြုံးကြီးကြီးဖြင့် အေးအေးလူလူထပ်ပြုံးပြတော့သည်။
"ဧည့်သည်ပါလာတာပဲ...ဝင်လေ"
"ဧည့်သည်မဟုတ်ဘူး...ကျုပ်ကိုကို...အဖေ့သားမက်ဖြစ်မယ့်လူ"
"ဟေ!"
ဂျောင်ကုစကားကြောင့် အဖေဖြစ်သူမှာနေရာထိုင်ခင်းပြင်ပေးနေရင်း ပါးစပ်အဟောင်းသား။ထယ်ယောင်းကလည်း စရောက်ရောက်ချင်း အကုန်ပြောပြလိုက်တဲ့ဂျောင်ကုကြောင့် ချောင်းတွေထဆိုးပြီးဂျောင်ကုလက်ကိုအနောက်ကနေ ဆွဲဆိတ်တော့သည်။
