asmr (yoonmin)

.final.

پیامی از طرف نویسنده اصلی به خواننده های فارسی زبان:

ازتون ممنونم که داستان من رو برای خوندن انتخاب کردین .
این داستان اولین داستان ترجمه شده من بود و قراره همیشه جایگاه ویژه ای برام داشته باشه .
همچنین از مترجم هم تشکر می‌کنم ، لطفا زحماتش رو بی جواب نذارید♥️

_____________________

_گریه نکن عزیزم ببین منو هم داری به گریه می‌اندازی

یونگی در حالی که اشک‌های داغم رو از روی گونه پاک می‌کرد با صدایی نگران صحبت کرد .

من فقط دوست نداشتم که از این کار دست بکشم چون کلی برای بالا بردن این کانال زحمت کشیده بودم .

شونه هامو به هم نزدیک کردم و سرم رو به سینه‌اش تکیه دادم و دوباره اشک ریختن رو شروع کردم.

اون هم در حالی که چونه‌اش رو روی سرم گذاشته بود  با ملایمت موهام رو نوازش می‌کرد و می بوسید .

_عزیزکم به این فکر کن که اونا بهمون اجازه دادن که با هم باشیم و قبولمون کردن در صورتی که ممکن بود اجازه ندن با هم باشیم .

با شنیدن حرف هاش دوباره اشک ریختم اما این بار از ناراحتی و غم نبود بلکه از خوشحالی بود .

هیچوقت فکرش رو نمی کردم که خانوادم یونگی رو قبول کنن اما در کمال تعجب بدون هیچ اعتراضی قبولش کرده بودن .

همین که یونگی با اونها مودبانه و با احترام برخورد می‌کرد کافی بود ، آه عزیز من اون روز خیلی با وقار و محترم به نظر می رسید .

هر وقت به روز آشنایی یونگی و خانواده‌ام فکر می کنم بی اختیار یک لبخند کوچیک روی لبهام جا خوش می‌کنه .

صادقانه اعتراف می‌کنم که از این رفتارش خوشم اومده بود اونم خیلی زیاد .

اما طرف ناراحت کننده ماجرا این بود که به هیچ عنوان بهم اجازه ندادن که کانالم رو نگه دارم .

هنوز هم بر این باور بودن که تنها راه موفقیت من اینه که دانشجوی سخت کوش و پر تلاشی باشم .

بهم گفتن هر وقت که فارغ التحصیل شدم و یک کار خوب پیدا کردم اون وقت هر کاری که دلم بخواد می‌تونم انجام بدم .

آه اون زمان برای انجام این کارا خیلی پیر به نظر می رسم . و من الان توی سن مناسب انجام این کار قرار دارم .

_زود باش جیمین

به آرومی سرم رو از روی سینه‌اش جدا کردم و به چشم هاش خیره شدم .

یونگی از اینکه قرار بود کانالمون رو ببندیم ناراحت نبود .

فقط و فقط از این خوشحال بود که خانواده ام قبولش کرده بودن  البته که من هم از این موضوع خوشحال بودم .