sex money feelings die

f a r

"Uzak..."

Seme: Sunghoon
Uke: Jaeyun

Çok azcık angst!!!!!

Sunghoon, karşısındaki siyah saçlı bedeni izlerken bir yandan da gülümsüyordu. İlişkilerinin ikinci yılıydı ve Sunghoon ona evlilik teklif etmeyi aklından çıkaramıyordu.

Onunla bu iki yıl boyunca harika anılar geçirmişlerdi, küslükleri de olmuştu fakat sonu sevişmekle bitmişti. Şimdi de gülümseyerek karşısında yemek yiyen Jaeyun'u izliyordu.

"Sen neden yemiyorsun?"

"Ben seni izleyerek doyuruyorum kendimi..."

Jaeyun gülümsedi ama elindeki yemek dolu kaşığı Sunghoon'a uzatmaktadan edemedi.

"Hadi! Uçak geliyor mu yapayım?"

Sunghoon gülerken ağzını açtı ve kaşıktaki yemeği aldı. Çiğnerken hâlâ ona bakıyordu. Mutlu mutlu yemeğini yemeye devam etti.

Yatak odasındaydılar şimdi, Jaeyun yatağa uzanmış telefonuyla oynuyordu. Sunghoon'un telefonu çalmasıyla Jaeyun ona doğru dönmüştü.

Sunghoon ayağa kalktı ve aramayı açtı, camın önüne geçmişti. Telefondaki kişiyle konuşmaya başladı.

Gözlerinin fal taşı gibi açılmasından Jaeyun bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı. Merakla yatakta doğruldu ve Sunghoon'un aramayı bitirmesini bekledi. Bir kaç dakika sonra Sunghoon şaşkın gözlerle Jaeyun'a dönmüştü.

Sunghoon çok pişman hissediyordu, neden daha önce ona evlenme teklifi etmemişti ki?! Şimdi de çalışmak için farklı bir ülkeye gitmesi gerekiyordu.

Jaeyun'un karşısına oturdu, meraklı köpek gözleriyle Sunghoon'a bakıyordu. Sunghoon onun bu tatlı halini görünce üzülmeden edemedi. Kim bilir kaç gün, hafta, ay onu göremeyecekti.

"Jaeyun... benim başka bir ülkeye gitmem gerekiyor, iş için..."

"N-ne?"

Jaeyun'un sesi titremişti bunu söylerken, bu Sunghoon'un vicdan azabı çekmesine neden olmuştu. Onu kendisine çekti ve sarılmaya başladı.

"Üzülme, bebeğim... geri geleceğim, seni asla bırakmayacağım."

"Seni çok özleyeceğim, Sunghoon. Sensiz ne yapacağım? Evde kudururum!"

Sunghoon gülümsedi, ona daha sıkı sarıldı. Jaeyun iç çekerek konuşmaya devam etti.

"Ne zaman gideceksin."

"Yarından sonra."

"Ne?! Ciddi misin? Valizini hazırlamalıyız."

Sunghoon, elini onun saçlarına geçirdi ve karıştırdı. Jaeyun üzgün olmasına rağmen ayağa kalktı ve Sunghoon'a valizini hazırlaması için yardım etti.

Tam 1 yıl, tam bir yıl olmuştu. Sunghoon çalışmaktan Jaeyun'u arayamaz olmuştu. Jaeyun onun için üzülmekten başka bir şey yapamıyordu.

Yine bir gün bahçede oturmuş, etrafına bakıyordu. Sıkılmıştı yalnız olmaktan. Arkadaşlarıyla buluşuyordu tabii ama hiçbiri Sunghoon'un yerini tutamazdı.

Jaeyun'un komşusu Heeseung yoldan geçerken Jaeyun'un orada yalnız başına oturduğunu görünce meraklanmıştı, hemde mutlu olmuştu. Onu hep Sunghoon ile görürdü ve Sunghoon ona yakınlaşmasına asla izin vermişti. Bahçe kapısından ona seslendi.