İçimizden Biri // ÇUKUR

2 'baskın

Bazen her şey anlamsızlaşıyor, her şeyi sorguluyorum.
Nefes almak bile anlamsız geliyor ve böyle zamanlarda beni heyecanlandıracak bir şeyler yapmak istiyorum.
Fotoğraflarını açıyorum, bir de o şarkıyı...
--------------------------------------------------------------------------

Gece laptopun başında uyuya kalmıştım. Kolumdaki saatten saate baktım bı tık geç uyanmıştım.Hemen yataktan kalktım ve üzerimi giyinip odadan çıktım. Aşağı inerken büyük bi ses yükseldi aniden kulaklarımı kapattım. Yanıma Karaca ve Akşın koştu. Kollarımdan tuttular aşağı inmeye başladık. Şaşkın şaşkın kızlara bakıyordum. Kilere indiğimizde Sultan hanim dahi tüm kadınlar ordaydı. Sultan hanıma yaklaştım.

"Noluyor Sultan hanım, ne bu sesler"

"Evi bastılar kızım "

"Nasıl evi bastılar" dediğim anda kilerin camını bi mermi kırmıştı bile. Herkes yere çöktü. Kulaklarımı kapatıp gözlerimi cama kitledim. Bir mermi daha gelip duvara çarpmıştı. Yere iyice çöktüm ve bacaklarımın arasına kafamı koydum. Yanıma Akşın geldi ve bana sarıldı saçımı okşayıp beni sakinleştirmeye çalıştı.

Silah sesleri bı süre sonra durmuştu. Sultan ayağa kalkınca bizde kalktık Karaca kilerin camından dışarıya göz gezdirdi ve geri indi bize baktı. "Temiz gözüküyor babaanne"

Kapı sesiyle oraya döndük. Sultan hanım gidip kapıya baktı ve bize melul melul bakan Salih belirmişti. "Çıkabilirsiniz Sultan hanım" dediğinde herkes apar topar çıktı. Karaca ve Akşın benimle birlikte yavaş adımlarla çıktılar. Arkamızdan Salih geliyordu. Yukarı çıktığımızda tüm erkeklerin ellerinde silahlar vardı. Benim baktığımı gördüklerinde bellerine koydular. Ayşe Selim'in yanına yaklaştı belli ki omzundan vurulmuştu.

"Selim hastaneye gitmelisin" deyip omzuna dokundu.

"İyiyim Ayşe bişeyim yok benim"

İdris Selime baktı"Salih seni götürsün hastaneye "

Selimin sesi çıkmamıştı. Ayşeden kurtulup evden çıktı arkasından da Salih çıkmıştı. Ben ise olanları gözlerim dolu duvara yaslanmış bi şekilde izliyordum. Karaca bı koşu su getirdi. Alıp yavaş yavaş yudum aldım ve İdris'e baktım.

"Neydi şimdi bu, bunu kim niye yaptı"

"Bizde düşmandan bol ne var ki kızım" diye ekledi ve dışarı çıktı. Arkasından da bi adam çıktı.

Yamaç yanıma geldi "Röportaj işini de akşam yaparsın Gizem, ortalık bi durulsun"

Başımı olumlu anlamda salladım Yamaçta evden çıktı. Biz kadınlar ise oturma odasına geçtik. Evde camların hepsi inmişti. Sultan hanım birileri ile konuştu. Yanıma gelip oturdu elimden tuttu.

"Şimdi deme Sultan sen niye bu kadar sakinsin,bak bunları biz her allah'ın günü yaşıyoruz"

Şaşkınca Sultan'a baktım
"Sultan hanım hayatınız çok karmaşık cidden, bu savaş yüzünden oğlunuzu kaybettiniz neden hâlâ İdris bey son vermiyor buna, son vermezseniz bu böyle herkes ölene kadar devam edecek"

"Bize laf düşmez kızım, İdris ne düşünürse iyi güzel düşünür, yıllardır bu mahalle için savaş verdiler oğlu öldü diye bıraksa sence de kınamazlar mı "

Başımı sallayıp eğdim yüzümü avcumun içine alıp derin bir nefes verdim. "İzninizle röportaj için eşyalarımı alacağım, dışarı çıkıp insanlarla konuşmak istiyorum"

Sultan başını salladı. Kalkıp odaya geçtim eşyaları sırt çantama koydum ve evden çıktım. Korumlardan biri gelmek istedi fakat ben bi şekil gelmemesi için ikna ettim. Evden uzaklaştım ve mahalleye indim.Kafamı dağıtmam gerekiyordu.Evler arasında yürürken bi teyzeyle karşılaştım. Yanına gittim.