Bu bölüm {Melek mosso = İlletim} şarkısı dinleyerek yazılmıştır.
-medya'nın tatlılığı pekii -
--------------------------------------------------------------------------
Yaşamak başka, yaşayabilmek bambaşka.
Hayatı anlamak başka, anlamlandırabilmek bambaşka.
Hep demişimdir; insan yutkunamadığı hakikati kendisinden bile saklamaya çalışmasıyla meşhurdur.
Ben, heves ettiğim şeylerin kursağımda birikmesinden oluşan hayal kırıklıklarını bir yorgan gibi üzerime örtmüş olanım.
Ben, olsun diye çabaladığım her şeyin olmayışını yutkunarak seyredenim.
Ben elimi uzattığım yeşil dalların, kuruduğuna şahit olanım.
Vesselâm...
--------------------------------------------------------------------------
Sabah olduğunu telefonum çalınca farketmistim.
Gece boyu uyuyamamıştım. Doğrulup telefonumu aldım ve kimin aradığına bakmadan açtım.
"Hıh" uykulu bi şekilde cevap vermiştim.
"Hıh mı, kızım saat öğlen 2 kalk be o yataktan"
Sesin sahibinin Erdem olduğunu anlayınca kafamı geri yastığa koydum.
"Uf Erdem, gece uyuyamadım ki"
Aniden yataktan fırladım
"Ne öğlen 2 mi!?"
"Günaydın Gizem hanım günaydın ya, kalk kalk ajanstan aradılar patron seni çağırıyormuş"
"Uf allah kahretsin ya, tamam erdem hemen çıkıyorum"
Telefonu kapattım ve aynadan kendime baktım saçım basım birbirine girmişti. Hemen üzerime siyah badi altına eşofman giyip saçımı da yaptım
sırt çantamı alıp odadan çıktım. Aşağı indim kimseyle muhatap olmadan dışarı çıktım. Arabama yaklaştım bindim. Arabayı çalıştırmamla camda sesi duymam bir olmuştu. Baktığımda Salih bana bakıyordu.Camı açtım.
"Nereye Gizem "
"Ajanstan aramışlar, geç kaldım tutma beni Salih"
Tam arabayı sürecekken aklıma bi konu geldi ve arabadan indim.
"Ha Salih seninle bi konu hakkında konuşmak istiyordum"
Eli cebinde yanıma yaklaştı
"Dinliyorum Gizem"
"Dün eve geldiğimde Akşın ile konuştum, üniversite okumak istiyor, ama sultan hanım izin vermiyormuş sanırım, yardım etsen de izin alıp üniversiteye göndersek kızı olur mu" tebessüm ederek konuştum.
Salih gülümsedi
"Nasıl bi insansın kızım sen ya, melek misin mübarek.."
Başını olumlu anlamda salladı.
"Olur tabi konuşuruz Sultan hanımla"
Gülümseyip Salihe sarıldım o da bana sarıldı geri çekildim.
"Çok saol Salih"
Arabama geri bindim evden hızla çıktım ajansa doğru sürmeye başladım. Trafik olduğu için biraz geç varmıştım. Arabadan inip şirketten içeri girdim. Büyük adımlarla patronun odasına yürüdüm. Odasının kapısını tıklatacaktım ki biri kolumu tuttu dönüp baktım.
"Erdem?"
"Gizem sanırım patron seni kovucak"
Ağzım açık kalmıştı
"Nasıl neden ya"
"Şirkette dedikodu dönüyor.. bence gir kendin öğren"
Derin bi nefes alıp içeri kapıyı çalmadan girdim. Patron bana öylece baka kalmıştı.
"Gel gizem, gel"
Geçip oturdum arkama yaslanıp patrona baktım.
"İdris, Yamaç ve Salih beylerle röportaji yaptım efendim, yazıp basmak kaldı"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimizden Biri // ÇUKUR
General FictionRöportaj için gittiğim mahallede başıma gelmeyen kalmadı.. Aşk nedir öğrendim. Aile nedir öğrendim. En önemlisi de bir olmayı öğrendim.
