İçimizden Biri // ÇUKUR

15 'Eve dönüş

Bırak.
Ne olacaksa oluyor zaten.
Engel olamıyorsun,
Tahmin edemiyorsun,
Seçim yapamıyorsun.
Herkesin haklı sebepleri oluyor herşeyin sonunda.
Çünkü ile başlayan cümleler kuruyorlar sana.
Alışıyorsun...
Hatta aldırmıyorsun.
Sen beni unutabildin mi bilmiyorum.
Ben seni aramıyorsam, korktuğumdan.
Biraz alıştığımdan,
Biraz aldırmadığımdan,
Biraz aldatılmışlığımdan.
En çok da farkında olduğumdan...

--------------------------------------------------------------------------

Yazarın ağzından;

Gizem saatler sonunda amilyattan çıkmıştı. Normal odaya koymuşlar ama kimseyi yanına sokmuyorlardı. Doktor odadan çıkınca Salih yanına yaklaştı. Kanlı gözlerle ona bakıyordu.
Konuşacak mecali yoktu onun için doktor ondan önce davranıp konuştu.

"Gizem hanımın amilyatı çok zorluydu.. şimdilik elimizden beklemekten başka bişey gelmez, geçmiş olsun.." deyip elini omzuna koyup patpatlamış daha sonra yanından uzaklaşmıştı.

Eli ayağı titremeye başlamıştı. Burnunun kanadığını hissedince elinin tersiyle burnunu sildi. Aniden elini yumruk yapıp duvara yumruğunu geçirdi. Sinir krizi geçiriyor bağıra bağıra ağlıyodu. Celasun ve Medet kolidorun başından gelirken Salihi o halde görünce hızla koşmaya başladılar. Yanına gelince kollarından tutup çekiştirmeye başladılar. Salih ne kadar kollarında debelensede onlar sıkı sıkı tutuyorlardı. En sonunda Salih pes edercesine yere çöküp ağlamayı kesmişti. Kolidorun tam ortasında öylece iç çekip oturmuştu. Elleri tir titriyordu sakinleşmek için derin nefesler alıp veriyordu. Aniden ayağa kalkıp yürümeye başladı. Medet ve Celasun arkasından gelince arkasına dönüp sinirle onlara baktı.

"Kal burda! Kal!"
Gersingeri dönüp hastanenin çıkışına ilerledi. Yamacı aşağıda arabanın yanında görünce merdivenlerden 3'er 5'er inip yanına gitti ve yakasına yapıştı sertçe sarsmaya başladı.

"Senin yüzünden!" bağırmasıyla hastane inlemişti.

Yamaç karşısında bitkin bi halde duruyor tepki dahi vermiyordu.
Salih daha çok sarsmaya başlamıştı.
"Planının amina koyayım lan! Kız ölüyor içerde!"

"Ben böyle olsun istemedim babamınoglu..."

"Bana babamınoglu deme! Babanınoglu öldü senin! Sen öldürdün!"

Hastanenin kapısından birden Medet belirdi. Salihi görünce seslendi. Salih yamaçın yakasını bırakmadan Medet'e döndü.

"Ne var medet!"

"Abi yenge uyandı"

Yamaçın yakasını sertçe bırakıp hastanenin içine Medetle birlikte hızla girdi. Arkasından da Yamaç geliyordu. Gizemin odasının kapısına gelince duraksadı.

Medete döndü
"Gizeme üst baş bişeyler getirin oğlum hadi"

Medet onaylayıp yanından gitti. Odaya ağır adımlarla girdi. Bitkin gözlerle yatakta tavanı izleyen Gizeme bakmaya başladı.

Gizem'in gozunden;

Salih içeri girdiğinde ne kadar ona karşı kırgın olsamda onu görünce gülümsemiştim.
Canımın acısı onu görünce geçmişti resmen. Yanıma gelip elimi tuttu ve öpmeye başladı.

"Çok şükür.. sana bişey olsaydı kendimi asla affetmezdim"

"İyiyim ben Salih" yorgun çıkan sesim üzerine öksürmeye başladım.

Yanımdaki komidindeki sürahiden su doldurup bana içmemde yardım etti. Bardağı tekrar koyarken başını yere eğdi. Yatağımın köşesine oturdu. Bana bakmıyordu. Elimi uzatıp yanağını okşadım. Gözlerini kapatıp yanağını elime iyice sürttü elini elimin üstüne koyup avcumun içini öptü.

Daha sonra gözlerini açıp bana yaşlı gözlerle bakıyordu.
"Ben çok özür dilerim, gözüm döndü.. senin önüne geçmeni göremedim.."

Başımı hafif iki yana salladım
"Olan oldu artık, özür dileme gerek yok.."

.
.
.
.
.

1 hafta geçmiş taburcu olmuştum. Dikişlerim tutmuş rahat hareket edebiliyordum. Rahatlıkla yürüyebiliyordum. Eve giriş yaptığımda kapıda Karaca, Akşın, Sena, Ayşe ve babam vardı. Girer girmez babama yaklaştım ve sıkıca sarıldım. Yanaklarımdan öptü gülümseyip geri çekilip diğerlerine de sarıldım.

"Odan hazır geç dinlen kuzum" titrek sesiyle Sena konuşmuştu ona tebessüm ederek baktım başımı olumlu anlamda salladım.

"Sultan hanım nerde?"

"Düğün gecesi Burak'ın annesi Melek hanımla iyi anlaşmışlardı.. onun yanına gitti gelir birazdan" Karaca konuştuktan sonra koluma girdi ve Salihe baktı.
"Amca sen burda bekle biz bi Gizem ablayı yıkayıp giydirelim öyle gelirsin"

Salih onayladı bana yaklaşıp yanağımı okşadı ve babamla birlikte bahçeye doğru ilerlediler. Karaca ve Akşınla birlikte odama çıktım. Kızlar beni hemen banyoya soktular güzelce yıkanmamda yardım ettiler. Banyodan çıkıp dolabımdan rahat kıyafetler giydirdiler. Yatağımı hazırlayıp benide yatırdılar. Akşın yanıma oturup kafamdaki havluyu çıkarttı ve elidneki tarakla saçımı taramaya başladı.

"Saçların çok güzel abla.."

"Saç işte Akşın.. abartma güzelim" gülümsedim.

"Yok yok abla abartmak az bile.. eskiden benim saçımda böyle güzeldi, ha gerçi şimdi uzadı ama bi kere küt kesmişti babannem.."

Elini tutup tarağı elinden aldım ve bu sefer ben onun saçını taramaya başladım.

"Senin saçların benim saçlarımdan daha güzel Akşınım.. sarı, parlak.. "
Saçına yaklaşıp öptüm Akşın yavaşça dönüp sarıldı. Karaca ellerini göğsünde birleştirip bize bakıyordu.

"Kıskanıyorum ama!"
Gelmesi için elimi salladım ve o da yanımıza gelip sarıldı. İkisinin de saçlarını sevip öptüm. İkisine sarılmaya devam ediyordum.

"Gel " dedim ve içeriye Salih girdi.
Bizi öyle görünce gülümsedi.

"Ohoooo sevgilimi bana da bırakın kızlar " yanımıza yaklaştı ve bana bakmaya başladı.

Kızlarla ayrıldık ve kızlar gülüşerek odadan çıktı.
Kızların arkasından bakarken Salihle göz göze geldim. Salih yaklaştı ve eğilip anlımdan öptü.
Yanağımı okşadı.

"Yorma hadi kendini yat dinlen"

Başımı olumlu anlamda salladım tebessüm ettim.

"Ne gülüyon kız "
Daha çok gülmeye başlamıştım. Salihte ben gülüyorum diye gülmeye başlamıştı.

"Bu evde herkes çok ciddi, bi vuruldum herkesi başıma topladım ona gülüyorum"

Salih durup dudağıma eğildi ve öptü.
"Sen hep gül gülüm"

___________________________________________________

Aklıma kurgu gelmediği için kısa kestim

Nasıldı bölüm canlarım

Nolur akıl verin ilerde neler olsun aklıma bişey gelmiyor...

Yazım hatası varsa kusura bakmayın<3