___________________________________________________
Tüm imkânsızlıkların içerisinden
Bulup çıkardım seni bir akşam vakti
Gülüşün memleketim baharı gibi,
Kaç metreydi kefen?
Ölümden sonra hayat var gibi
Kalsam yerimi yadırgıyorum,
Gitsem umudum döver bení
Bu döngüde en çok da sen öldürüyorsun beni
Şikayetçi de sayılmam aslında,
Gülüşündür kafamı kurcalayan
Ölümden sonra hayat var gibi
Bitmiyor bu baharın güzellikleri
Sonrası hemen kapı arkası,
Bekliyor beni orada gözlerin
Hiç değişmez ya bakışlar
Sonraları hayal ediyor,
Öncelerini görüyorum
Her yılında seviyorum seni
Hayal ettiğim sonralar bildiğim ve gördüğüm
İstemediklerim arasında bir perde gibi
Süzülürken yüreğimin penceresinden içeri
Aklım bir karış havada,
Öylece düşlüyorum seni
Ölümden sonra hayat var gibi.
___________________________________________________
Gizemin gözünden
Ertesi gün sabah olunca kalkıp üstümü giyindim. Pencerenin önünde durup temiz hava aldım. Kapıda bı kız gördüm yüzü tanıdık değildi. Korumlarla konuşuyordu. Hemen odamdan çıktım ve aşağı indim. Demir kapıya yaklaştım ve Salime baktım.
"Noluyo Salim?"
"Abla, hanfendi Akın abinin sevgilisiymiş, yani öyle diyor"
Kapı açmaları için elimi salladım ve kapıyı iterek açtılar.
"Gel Melis gel"
Melis gülümseyerek bana yaklaştı
"Şükürler olsun, bi an kapıda kalcam sandım"
Elini uzattı
"Sen beni tanıyorsun abla ama ben seni tanımıyorum"
Elini tuttum gülümsedim
"Gizem ben tatlım, Ankara da bize gelecektiniz ama aksilik olmuştu.."
"Ah evet hatırladım şimdi, tekrar geçmiş olsun"
Eve doğru yürüdük birlikte. Melis kapıda durup bana baktı
"Duyduğuma göre Sultan hanım vefat etmiş.."
Başımı salladım
"Evet.. Akın çok sarsıldı çocuk"
"Evet, yanında durmak için geldim bende zaten.. cenaze var diye gelebildim yoksa iş yerim asla izin vermezdi.."
Kapı zaten açıktı içeri girip terliklerimi giydim
"Hoşgeldin canım" gülümseyerek ona baktım ve terlik verdim.
Terliklerini giydi ve gülümsedi
"Hoşbuldum efendim"
Sesleri duyan Sena oturma odasından çıkıp bize baktı.
"Gizem?"
Senaya baktım
"Efendim?"
Tek kası havaya kalkmıştı
"Hanımefendi kim"
"Ah bu Akının kız arkadaşı Melis"
Melise döndüm ve Senayı gösterdim
"Bu da Sena"
Sena ve Melis tokalaştılar. Ve hep birlikte oturma odasına geçtik. Senaya baktım.
"Bizimkiler nerdeler Sena"
Omuz silkti
"Bilmiyorum sabah kalktığımda kimse yoktu evde"
"Karaca ve Akşın?"
"Onlar odalarındalar, Karaca gelinlik bakıyor Akşın da üniversite sınavına hazırlanıyor"
"Biraz geç oldu ama kazanır umarım "
Başını salladı ve Melise baktı
"Ee anlat kız nerelisin kimlerdensin"
"İstanbulluyum abla.. ya asıl siz anlatın tüm olaylar sizde, aksiyonun içinde yaşamak nasıl bi duygu"
"Ee sende yakında buralı olursan nasıl bi duygu öğrenirsin" güldüm Sena da gülümsedi.
Sena ayağa kalktı ve mutfağa ilerlerken konuştu.
"Kahve yapıyorum sizde bahçeye çıkın biraz dedikodu yapalım "
Melisle birbirimize bakıp gülümsedik ve kalkıp bahçeye çıktık. Kamelyaya oturup Senayı bekledik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimizden Biri // ÇUKUR
Fiction généraleRöportaj için gittiğim mahallede başıma gelmeyen kalmadı.. Aşk nedir öğrendim. Aile nedir öğrendim. En önemlisi de bir olmayı öğrendim.
