Panic and Peace // James Potter

05. MEKTUP

Sevgili Potter'lar,

Merhaba. Nasılsınız? Ben Iyla Delaney.

Ailevi bir mesele nedeniyle önümüzdeki üç hafta boyunca çalışmayacağımı bilmenizi isterim. Geri döneceğim ve döndüğümde bir mektup göndereceğim. Harry'nin başka biriyle görüşmesini isterseniz sayfanın arkasında tavsiyelerim var. Umarım gününüz iyi geçer ve anlayışınız için teşekkür ederim.

Iyla

"Bu da ne böyle?" James mektubu salladı.

"Belli ki bir şeyler olmuş." Lily kitabının arkasından konuştu.

" Kahretsin." James çok stresliydi ve nedenini gerçekten bilmiyordu.

"Sakin ol dostum, ona birkaç gün verelim ve sonra gidip bakarız."

Ve tam da bunu yapmışlardı. Ancak eve vardıklarında İsaac'ın yanında gördükleri insanlar tarafından ele geçirilmişti ve İyla ortalıkta görünmüyordu. Hep birlikte arabadan indiler ve Isaac'in yanına yürüdüler.

"Burada yaşayan kızın nerede olduğunu biliyor musun?" James sordu.

"Hayır, taşındı, evi ondan satın almama izin verdi." Isaac tükürür gibi konuştu. "Iyla'mdan ne istiyorsun?"

"O senin değil," diye tükürdü James.

"Öyle mi? O zaman kimin bu kız?" Isaac James'e doğru yürüdü ve ona yukarıdan aşağıya baktı.

"Hiç kimsenin."

"Eğer onu bulursan, bana haber ver." Isaac sırıtarak James'i sinirlendirdi.

Üç çocuk Isaac'ten bir şey öğrenemeyeceklerini anlayınca hemen oradan ayrıldılar. James elinde olmadan hayal kırıklığına uğramış hissediyordu. Daha önce hiç böyle hissetmemişti. Elbette her zaman Lily'yi sevdiğine inanmıştı ve sonunda onunla birlikte olması gerektiğine inanmıştı. Ama Iyla'yı gördüğü anda içinde bir şeyler klikledi ve yeni bir duygu içine akmaya başladı. James hala bu duygunun ne olduğunu bilmiyor.

Aşkın nasıl bir his olduğunu bildiğini sanıyordu ama belki de hiç bilmiyordu.

~

Iyla evini hemen Isaac'e sattı ve karşılığında Isaac'in hastane faturalarını ödemesini istedi. Diagon Yolu'nda küçük bir daire satın aldı ve işler onun için yavaş yavaş iyiye gidiyordu. Elbette içinde sürekli travma anıları ve Isaac korkusu vardı ama hayatına devam etmeyi öğrenmesi gerekiyordu.

Kendisine iş yerinden bir adamla randevu ayarlamıştı. Iyla hayatında hiç randevuya çıkmamıştı. Markette tanıştığı bir adamla çıkıyordu, adamın ona çıkma teklif etmesine kadar giden küçük bir sohbetleri oldu ve Iyla evet dedi. Iyla bunu neden yaptığını bilmiyordu, sadece hayatına devam etmek ve geçmişi unutmak içindi ama o yine de giyinip kuşandı ve yakınlardaki bir restorana gitti.

Adamın karşısına oturdu. Bu şimdiye kadarki en kötü randevuydu, belki ilkti ama korkunçtu. Adam hastaydı. Ve garsonlara onları yiyecekmiş gibi davranıyordu. Iyla onun deyimiyle listesindeki bir başka isimdi. Dışarı çıkmak istedi ama çok korkuyordu. Garsonlar bile onu tuvalete gitmeden önce yakalamış ve bir çıkışa ihtiyacı olup olmadığını sormuşlardı.

"Peki... ne iş yapıyorsun?" Iyla bir sohbet başlatmaya çalışarak sordu.

" Hiçbir şey, babam zengin." Yönetim kurulu tonunda konuştu.

"Güzel olmalı." Ve sonra küçük eller bacağına dokunarak onu koltuğunda zıplattı.

Iyla yere bakınca Harry'nin orada oturduğunu gördü.

"Anneciğim." Harry gülümsedi. Iyla'nın yüzü şaşkınlıktan bembeyaz kesildi. Başını kaldırıp baktığında Lily'nin ona başparmağıyla onay verdiğini ve 'devam et' dediğini gördü.

Iyla kıkırdadı ve Harry'nin bu durumdan kurtulmasının bir yolu olacağına karar verdi.

"Bir oğlun mu var?" Darren sordu.

"Evet. Bir sorun mu var?" Iyla sordu.

"Bu iş korkunç olmaya başladı, ben gidiyorum." Darren parayı masaya fırlattı ve Iyla'yı terk etti.

"Güzel, sen zaten hasta ve korkunç bir insansın." Iyla arkasından seslendi.

Orta parmağını havaya kaldırarak dışarı çıktı. Iyla Harry'nin gözlerini kapattı ve o da bunun bir oyun olduğunu düşünerek kıkırdadı. "Kim olduğunu sanıyordu değil mi Harry?" Iyla yüzünü ona dönmesini sağlayarak sordu.

"Bilmem ki?" Harry başını salladı ve ellerini W şeklinde birleştirdi.

Iyla aileye doğru yürüdü ve gitmeye kalkışmadan önce Harry'yi geri verdi.

"Iyla, bil diye söylüyorum, eğer konuşacak birine ihtiyacın olursa, biz terapist olmayabiliriz ama iyi birer dinleyiciyizdir." Lily gülümsedi ve Iyla'ya bilmiş bir bakış attı.

"Teşekkür ederim, teklifinizi kabul edebilirim."