មកដល់ផ្ទះវិញ ជីមីនក៏រៀបចំធ្វើអាហារថ្ងៃត្រង់ញាំជុំគ្នា«លោក ជុងហ្កុកគេយ៉ាងមិចហើយ» ជីមីនសួរទៅបេមខណៈពេលដែលដៃរបស់គេកំពុងដួសបាយ
«គឺបានធូរហើយទាន»
«ឆាប់ញាំទៅ អាលយកអាហារទៅឲជុងហ្កុក»
ជីមីននិយាយចប់ ពួកគេក៏ញាំបាយជាមួយគ្នាទាំងបីនាក់ រួចជីមីនរៀបចំអាហារសម្រាប់ឲបែបយកទៅមន្ទីរពេទ្យ«រឿងនេះមិនត្រូវអោយប៉ាម៉ាក់ដឹងទេឮទេ?» ជុងគុកនិយាយទៅកាន់បេម
«បាទចៅហ្វាយ ខ្ញុំមិនអោយឮដល់ត្រចៀកលោកស្រីអ្នកប្រុសធំទេទាន»
«ឆាប់ទៅៗ» ជុងគុក និយាយហើយបេមក៏អោនបន្តិចរួចនាយក៏ត្រឡប់ទៅមន្ទីពេទ្យវិញ
«ជុងគុក ពេលណាផ្លែឈើប្រមូលផលទៅ»
«ពីរ បីខែទៀតប្រមូលផលហើយ»
«លោកចង់ត្រឡប់ទៅសេអ៊ូលវិញទេ?»
«យើងចង់ទៅស្រាប់ហើយ ឬមួយឯងមិនចង់ទៅទេ?»
«មិនមែនបែបនិងទេ ខ្ញុំចូលចិត្តទីនេះ»
«...» ជុងគុកមិននិយាយអី នាយគ្រាន់តែមើលមុខជីមីនបន្តិចរួចក៏រៀបចំចេញទៅចម្ការវិញ
«ជុងគុកឈប់សិន! យកទឹកផ្លែឈើក្រឡុកនេះទៅទុកញាំទៅ» ជីមីនបើកទូទឹកកកយកទឹកផ្លែឈើរដែលគេបានក្រឡុកដោយផ្ទាល់ដៃ យកទៅហុចអោយជុងគុក
«យើងមិនចូលចិត្តទេ»
«ពិតមែនហេស៎? សុំទោសខ្ញុំមិនដឹង» ជីមីននិយាហទាំងពេបមាត់អោនមុខចុះ
«យើងនិយាយលេងទេ តែយើងចូលចិត្តមាត់ឯងជាង»
«ឡប់សតិ» ជីមីនសម្លក់ជុងគុកសឹងជ្រុះភ្នែកមកក្រៅ ចូលចិត្តនិយាយញ៉ែញ៉ងគេណាស់ មិនដឹងគេអៀនទេឬយ៉ាងមិច?
«ហើយស្រលាញ់មនុស្សមនុស្សឡប់អត់»
«មិនស្រលាញ់តេស ឆាប់ទៅចម្ការទៅ»
«អៀនហើយហ្នឹង បានមុខក្រហម» នាយយកដៃទៅច្បិចថ្ពាល់ជីមីន និយាយបេះបួយអោយគេអៀនហើយមកធ្វើសួរ
«មិនបានទេ ចេញទៅ» ជីមីនវៀសដៃជុងគុកចេញរួចក៏រត់ចូលបន្ទប់បាត់