Kalp atışlarımı yok sayıp uzaklaşmak istedim ama yapamıyordum kımıldamadan onları izliyordum Leyla hanım öyle telaşlıydı ki ve sanırım korkmuş neden korkmuştu ki benim için mi ben bunları düşünürken onlar beni fark etti koşturarak bana doğru gelmeye başladılar ben daha ne olduğunu anlamadan Leyla hanım omuzlarımdan tutup hasar kontrolü yapar gibi heryerimde gözlerini gezdirdi kolum haricinde birşeyim olmadığını söyleyecektim ama ağzımı açmadan koluma dikkat ederek sarıldı . Bana sarıldı saçımı okşadı, yavaşça içine derin nefesler çekti saçlarımı mı koklamıştı? Ama benim saçlarım güzel kokmazdı ki öyle demişti bana her zerren çöplük gibi kokuyor demişti . Geri çekildim yavaşça rahatsız olabilirdi. Agah beye baktım sanki oda sarılmak istiyor gibi duruyordu ya da ben tamamen uyduruyordum . Bana yaklaştı yaklaştı ve son 1 2 adım kala durdu başını sağa sola salladı yüzüme baktı sonra koluma kaşlarını çattı hafifçe
" Kolun nasıl oldu "
" Kaza "
"Anladım bizimle konağa gelir misin konuşmamız gereken konular var "
"Agah bey konuşulacak her şeyi konuşmadık mı ben yorgunum "
"Anlıyorum , üzgünüm . Tamam sen gel konuşmayalım dinlenirsin o zaman böyle nereye gideceksin" Tam itiraz için ağzımı açacaktım ki Leyla hanım konuşmaya başladı
"Meyra kolun iyileşene kadar kalsan hem böyle napacaksın lütfen gel "
"Peki "
Ne peki mi peki mi tamam gerçekten bu düşünmeden konuşma işini abartmıştım ama merak etmiştim belki de ,
bilmiyorum gerçekten ben de ne yaptığımı bilmiyorum hayatımda bir şeyler oluyordu ben düşünmeden tepkiler veriyordum oradan oraya savruluyordum ben hayatım boyunca hiç düşünmeden hareket etmemiştim hareketlerim ve davranışlarım yaşıtlarımdan daha olgundu hep çünkü çocuk olamamıştım hiç şımarabileceğim bir annem nazlanacağım bir babam olmamıştı . Ben kendimi korumak zorunda kaldığımda büyümüştüm . Ve bir daha çocuk olamayacağımı anlamıştım .
Ama şimdi leyla hanımı kırmak istememiştim o yüzden en azından kolum iyileşene kadar onlarla kalabilirdim çünkü her ne olursa olsun bunca yıldan sonra aile olamayacağımızın gayet farkındaydım
Şuan arabaya binmiş ve önce kaldığım pansiyona uğrayıp sırt çantamı almış ve çıkış işlemini yapmıştık şimdi de konağa gidiyorduk . Maviyi etrafta görememiştim umarım yeniden karşılaştırdık .
Araba konağa ulaşınca arabadan indik ve sırt çantamı ısrarlarıma rağmen agah bey taşımak istemişti Leyla hanımda sanki düşecekmişim gibi yanımdan 1 adım ayrılmıyordu .
Konağa girip üst kata çıktığımızda etrafta hiç kimse görünmüyordu. İçeri geçip üst kata yöneldiler bende onları takip ediyordum .
"Üst katlarda herkesin odaları sana da oradaki boş odayı hazırladım nevresimleri toz pembe seçtim ama beğenmezsen hemen değiştiririm küçük bir balkonu var oraya da bir kaç çiçek koydum " Leyla hanımın hızlı hızlı konuşmasıyla şaşkın şaşkın ona baktım ne gerek vardı ve ne ara yapmıştı
" Teşekkürler bunlara gerek yoktu "
" Vardı tabiki vardı o ne demek öyle her neyse sen şimdi güzelce dinlen bunları konuşucaz şuan seni yormak istemiyorum "
Konuşurken bir odanın önüne gelmiştik bile agah bey kapıyı açıp içeri geçti ve sırt çantamı yatağın kenarına koydu ve gidip balkon kapısını açtı .
Bizde Leyla hanımla içeri geçtik .
" Banyo ve tuvalet şuradaki kapı , eğer istersen üzerini değiştirmene yardım edeyim böyle uyuyamazsın"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MEYRA
Novela JuvenilIssız bir sokakta yürüyorum , ayaklarım çıplak ve taşlar batıyor kesiyor toprak kanla karışıyor . Araba bile geçmiyor bu sokaktan tek ev görünmüyor ufukta unutulmuş terk edilmiş gibi kalakalmış öylece hiçlikte , benim gibi , ikimizde koca dünya da h...