Barın'ın gözlerinde gördüğüm şaşkınlık istemsizce gülmeme sebep oldu. Hatta bu gülüşler kahkahaya dönüştü ama kil maskesinin kurumasıyla gerilen suratım kahkaha atınca inanılmaz acımıştı. Ağzımdan kaçan küçük inlemeye engel olamadım. Ellerimi suratıma götürerek kendime sövmeye başladım.
" Aptal meyra yüzünde maske varken ne gülüyorsun kızım? Hayır yani Allah akıl dağıtırken sen sıranın sonuna geçtin de ondan mı bu akılsızlığın? " Duyduğum gülme sesiyle gözlerimi sımsıkı yumdum. Kendimi rezil ettiğim yetmemiş gibi birde deli göstermiştim.
" Barın üstteğmen lütfen bu anı zihninden sil ve derhal olay yerini terk et !" Dememle daha sesli gülmeye başladı. Gözlerimi yavaşça aralayıp ona baktım.
Onu ilk kez gülerken görüyordum. Genelde hep ciddi bir surat ifadesi takınıyordu. Ama daha fazla gülmesi lazımdı kesinlikle özellikle dudağının hemen kenarında oluşan o minik gamze çok hoş görünüyordu.
Boğazımı temizleyip kapıyı sertçe itmemle yüksek bir sesle kapandı. O da gülmeyi bırakıp bana döndü.
" Sinirlenme bücür " demesiyle gözlerimi belertip kendimi şöyle bir süzüp tekrar ona döndüm.
" Yalnız ben 1.72 boyunda bir insanım nerem bücür?"
" Gördüğün üzere sana bakmak için kafamı eğiyorum. " deyip kafamı pat patlayıp üzerindeki montu çıkardı ve vestiyere asıp içeriye yöneldi.
Ne yapmıştı az önce o aptal ? Resmen kafamı pat patlamıştı yavru köpek mi seviyordu sanki şuan kafama pat pat yapan elini koparıp münasip bir yerine sokmak istesemde bu vahşi düşüncemi bastırıp içeriye yöneldim.
Sedef abla mutlu ve huzurlu görünüyordu. Barın üstteğmenin omzuna başını koymuş bugün yaptıklarımızı anlatıyordu.
" Sedef abla benim biraz uykum geldi . İyi geceler "
" İyi geceler canım " diyerek gülümsedi
" İyi geceler bücür " derin bir nefes alarak dudağıma zoraki bir tebessüm kondurdum.
" İyi geceler " deyip odama doğru ilerledim hızla.
Önce yüzümdeki maskeyi çıkarıp nemlendirdim sonra da kendimi direk yatağa attım.
Yarın Ayaz Binbaşı dönüyordu. Büyük ihtimalle bugün herkes nerede olduğumu öğrenmişti ve onlarla görüşmek istemediğimi de . Ne hissediyorlardı şuan? Rahatlamışlar mıydı hayatlarında ki pürüz gittiği için ? İçlerinden birisi üzülmüş müdür ? Üzülmesinler. Herşeye rağmen üzülmelerini istemeyen tarafımı susturamıyorum. Yeterince birbirimizi üzmüştük her birimiz daha fazlasına lüzum yoktu.
Fehmi belası da olmayacaktı artık gözüm arkada kalmayacaktı.
Gülümsedim. Güya Agah bey beni ondan koruyacaktı ama ben onların bir türlü beceremediğini becerip içeriye ebediyen tıkmıştım.
Gözlerimi huzurla kapatıp kendimi uykunun güvenli kollarına bıraktım.
🌸
Yanağımdan öpülmemle gülümseyerek gözlerimi açtım.
" Günaydın ablaa" Batuhana öpücük gönderip arkamı döndüm ve yeniden gözlerimi kapattım. Ne vardı az daha uyusaydım?
" Kahvaltı hazır bak annem kesinlikle uyandır dedi" deyip koluma dokundu nazikçe
Bende onu daha fazla çabalatmamak için yataktan kalkıp önce yanağına kocaman bir öpücük kondurdum sonra da banyoya girip işlerimi hallettim.
Üzerimi değiştirip odadan çıktığımda beni kapının yanında bekliyordu gülümseyip koluna girdim.
" Babam da geldi bir saat önce " demesiyle kafamı salladım. Bu sırada da yemek odasına gelmiştik bile
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MEYRA
Teen FictionIssız bir sokakta yürüyorum , ayaklarım çıplak ve taşlar batıyor kesiyor toprak kanla karışıyor . Araba bile geçmiyor bu sokaktan tek ev görünmüyor ufukta unutulmuş terk edilmiş gibi kalakalmış öylece hiçlikte , benim gibi , ikimizde koca dünya da h...
