MEYRA

İlk Oyun

Film bitmiş ve şuan yemek yemeye restoranta gidiyorduk .

Sorduğum sorudan sonra Karan benimle göz teması bile kurmuyordu , görmüyordu ben yokmuşum gibi davranıyordu .

Restoranta geldiğimizde büyük bir masaya yönlendirildik. Poyraz en sağa yanına karan onun yanına beril oturmuştu karşılarındaysa serkan poyrazın karşısına ben karanın arda da berilin gelecek şekilde oturmuştuk ortada oturmayı hiç sevmiyordum.

Garson geldi ama menü getirmemişti ortaya ne istersiniz diye sordu sanırım buraya devamlı geliyorlardı çünkü oldukça ilgiyle karşılanmıştık.

Herkes sırayla birşeyler söyledi ve sıra bana geldi iyi de ben ilk kez geliyordum bana menü getirebilirlerdi görünmez değildim bence .

Sonra takım elbiseli birisi geldi masaya bende daha fazla garsonu bekletmemek için poyrazın söylediğinin aynısından söyledim .

"Selam vermek istedim . Bayadır yoktunuz buralarda nasılsınız?" Dedi masanın başına gelen takım elbiseli ve oldukça şık olan adam

" İyiyiz sağol emre sen nasılsın?" Karan cevap vermişti .

" Aynı yeni projeyle uğraşıyoruz . " Bana döndü sonra

" Bu hanımefendi kim siz Karaman kardeşlerin yanında daha önce hiç görmemiştim ?"

Karaman kardeşler o kardeşlerin arasında hiç anılmayacaktım belki daha onlar bile kabul etmezken başkaları neden öyle kabul etsindi kalbim ağrıdı bu düşünceyle burnumun ucu sızladı neden böyle olduğunu anlamıyorum buraya gelirken abilerim ve kardeşim olduğunu bilmiyordum ama anne babamı biliyordum çünkü her çocuğun anne babası olurdu bazılarınınsa var ama yok olurdu ben ikinci kısımdaydım şuansa ikisinede girmiyordum ortada bir yerdeydi ama abiler ve kardeş onların varlığını buraya gelene kadar bilmiyordum onların yokluğunu çekmemiştim o yüzden şuan kalbimin ağrıması gereksizdi lütfen ağrıma kalbim anne ve babamın acısını kaldıramıyorken birde onları ekleme

Kimseden ses çıkmayınca ben cevapladım

" Meyra ben "

" Memnun oldum Meyra hanım emre bende " küçük bir baş selamı verdim

Karanla iş hakkında birşeyler konuşup kendi masasına dönmüştü ve bizimde yemeklerimiz gelmişti

Etli ve mantarlı bir yemekti tadı güzeldi . Poyraz ağzının tadını biliyordu .

" Bir hafta sonra voleybol maçımız var geleceksiniz değil mi?" Berilin sorusuyla ona baktım abilerine hitaben sormuştu

" Tabi ki geleceğiz " Serkan konuşmuştu diğerleride onu onaylayan cümleler kurmuştu

" Meyra sende gel "

" Bilmiyorum o zaman gelince bakarız" kafa salladı ve yemeğine döndü

Kendimi fazlalık gibi hissediyordum onlar hepberaber vakit geçirmeye çıkmışlardı bende sanki kendimi zorla araya kaynatan davetsiz misafir

Ayağa kalktım yavaşça

" Ben lavaboya gidicem birazdan dönerim" deyip kimseye bakmadan lavaboya ilerledim

İçeri girip kapıyı kapattım ve yüzüme su tuttum aynaya baktım sol gözümden bir damla yaş aktı elimle sildim hemen ve gülümsedim yine olmadı dimi Meyra onlarda seni sevmeyecek anlıyorsun değil mi niye bu kadar ısrarcısın niye gitmiyorsun anlamıyor musun ailen değiller artık birer yabancıdan ibaretler annen seni doğuran kadın o bile yabancıyken sana onların olması doğal değil mi