အီသန္သည္ မယ္ေတာ္ႀကီးေျပာေသာ
အေၾကာင္းမ်ားအား နားေထာင္ၿပီ
ေနာက္ မိမိေရ႔ွတြင္ဒူးေထာက္ကာ
ေတာင္းပန္ေနေသာ ရြိုင္းကို
ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
ထိုေနာက္ရြိုင္း၏လက္ေမာင္းအား
ကိုင္ကာ။
"ထပါ ရြိုင္း။ကြၽန္ေတာ္မသိလို႔ေျပာမိတာပါ"
အီသန္႔၏အားနာသလိုျပဳမႈေျပာဆို
သံေၾကာင့္ ရြိုင္းသည္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ကာ။
"ကိုယ့္ကိုစိတ္မဆိုးဘူး မဟုတ္လားဟင္။"
"ဟင့္အင္း။ ဘာလို႔စိတ္ဆိုးရမွာလဲ၊
ခင္ဗ်ားအမွားမွမဟုတ္ပဲ။
ဒါေပမယ့္၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို မွတ္ဥာဏ္အကုန္မျပပဲ တစ္ဝက္တစ္ျပတ္ႀကီး
ဘာလို႔ျပတာလဲ။ "
"ကယ္၊ သားေတာ္တို႔ ေအးေဆးေျပာၾကပါ။ မယ္ေတာ္ျပန္နားၿပီ။ "
"ေကာင္းပါၿပီ။ မယ္ေတာ္ "
ထိုေနာက္ မယ္ေတာ္ႀကီးသည္ သူမ၏
အထိန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္အတူ အေဆာင္ေတာ္သို႔ျပန္သြားေလသည္။
မယ္ေတာ္ႀကီးထြက္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ရြိုင္းသည္ အီသန္႔ အား
ၾကည့္ကာ။
"ေနာက္ဆက္တြဲ၊ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ
တစ္ခုမွေကာင္းတာမရိွလို႔၊
ကိုယ္ ရတနာေလးကို မသိေစခ်င္တာ။"
"အကုန္လံုးက အေၾကာင္းေၾကာင့္
အက်ိဳးျဖစ္လာတာ။ ၿပီးေတာ့၊
ေကာင္းပါတယ္၊ တစ္ကယ္လဲ
ကြၽန္ေတာ္တို႔ျပန္ဆံုရၿပီေလ။ "
ထိုစကားေၾကာင့္ရြိုင္းသည္
နားလည္တက္လြန္းေသာသူ၏
ခ်စ္ရသူေလး၏ႏွာဖူးေလးအား ျမတ္ႏိုးမူအျပည့္ျဖင့္ နမ္းလိုက္ေလၿပီး။
"ကိုယ့္ဆီ ျပန္လာတဲ့ ရတနာေလး
ေၾကာင့္၊ ကိုယ္အတိုင္းမသိဝမ္းသာရတယ္၊ ကိုယ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ေမ်ွာ္လင့္ေနခဲ့ရတာ။"
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေရာက္လာၿပီ။
ခင္ဗ်ားရဲ့ပိုင္ရွင္ကခင္ဗ်ားဆီျပန္ေရာက္လာၿပီ။ သိရဲ့လား "
"ဟုတ္တယ္။ ကိုယ္သိတာေပါ့
ကိုယ့္ရဲ့ပိုင္ရွင္ေလး။ ၿပီးေတာ့၊
ကိုယ့္အပိုင္ရတနာေလး။ "
"ဒါေၾကာင့္ထင္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္
စေရာက္လာထဲက နဂါးမင္းႀကီးနဲ႔
ရင္းႏွီေနသလိုခံစားေနရတာ။"
YOU ARE READING
𝐀 𝐕𝐈𝐒𝐈𝐓 𝐓𝐎 𝐓𝐇𝐄 𝐋𝐀𝐍𝐃 𝐎𝐅 𝐃𝐑𝐀𝐆𝐎𝐍𝐒
FantasyThe fiction cover is taken from the pinterest{Not a translation} နဂါးတစ်ကောင်နှင့်လူသားလေးပျော်ရွှင်စွာနေထိုင်သွားပါသတဲ့။
