ထိုစဉ္ မလွမ္းမကမ္းမွေရကန္ႀကီး၏
ေရမ်ားသည္ ပြက္ပြက္ထလာေလသည္။
အီသန္ သည္လဲ သတိျပန္လည္လာခဲ့သည္။
ထိုအခါ ဖေယာဇာ မွာအီသန႔္အား
ၾကၫ့္ၿပီး..
"အေစာင့္ေရွာက္မ်ားတဲ့ေကာင္ပါလား"
ဟုတ္သည္ ေရကန္ထဲတြင္ နဂါးတစ္ေကာင္၏ အရိပ္သ႑န္တစ္ခု
ေပၚလာခဲ့သည္။
ထိုအခါရြိုင္းမွ ထိုအရိပ္ႀကီးအားၾကၫ့္ကာ...
"ခမည္းေတာ္"
ရြိုင္း၏ ေခၚသံအားေရကန္ထဲမွနဂါးအရိပ္ႀကီးသည္ တစ္ခ်က္မ်ွသာၾကၫ့္ကာ ဖေယာဇာ့ ဘက္လွၫ့္လာၿပီး..
"အသင္.. ငါ့ရဲ့ေတာင္ပင္လယ္ကို
တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့သင့္ကို အရွင္ဖီလီယက္ႏွင့္ကြၽန္ပ္က ပညာေပးဆံုးမရလိမ့္မယ္
သင့္ရဲ့ ဖန္တီးသူ ကိုယ္တိုင္ကလဲသင့္ကိုအျပစ္ေပးလိမ့္မယ္"
ထိုအခါ ဖေယာဇာသည္ တည္ၿငိမ္ေအးေဆးေသာေလသံျဖင့္
"နားလည္ပါတယ္.."
"ကြၽန္ပ္ပို႔ေဆာင္ရာ သြားေလေတာ့"
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဖေယာဇာသည္ရြိုင္းအားၿပံဳးကာၾကၫ့္ေနေလသည္....
"ငါျပန္လာလို႔မရေတာ့ဘူး..။"
ထိုသို႔ေျပာရင္းေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့သည္...။
အျဖစ္ပ်က္မ်ားအားနားမလည္စြာ
အီသန္သည္ ရြိုင္းအား
"သူ႔ကိုဘယ္ေခၚသြားတာလဲ"
"အျပစ္ေပးသံသရာ"
"ဘာလို႔လဲ"
"တားျမစ္ထားတဲ့စည္းကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးေတာင္ပင္လယ္ထဲဝင္လာတယ္
ၿပီးေတာ့ ေတာင္ပင္လယ္ကိုတိုက္ခိုက္တယ္...။အဲ့တာေၾကာင့္..ဖေယာဇာ
ကအျပစ္ေပးသံသရာထဲကိုေရာက္သြားၿပီ"
"သူတစ္ကယ္ျပန္မလာေတာ့တာလား"
"မသိဘူး...ရတနာေလး ထိခိုက္မိေသးလား"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
အီသန္သည္ထိုသို႔ေပါ့ပါးစြာေျပာလိုက္မွ ရြိုင္းမွာသက္ျပင္းအသာခ်ကာ
"အားလံုး ၿပီးသြားၿပီလို႔ကိုယ္ထင္တယ္"
"တစ္ကယ္လား...။"
YOU ARE READING
𝐀 𝐕𝐈𝐒𝐈𝐓 𝐓𝐎 𝐓𝐇𝐄 𝐋𝐀𝐍𝐃 𝐎𝐅 𝐃𝐑𝐀𝐆𝐎𝐍𝐒
FantasyThe fiction cover is taken from the pinterest{Not a translation} နဂါးတစ်ကောင်နှင့်လူသားလေးပျော်ရွှင်စွာနေထိုင်သွားပါသတဲ့။
