"Çıkart üstünü!"
"Ne..ne saçmalıyorsun Cihangir" diye şaşırdı genç kız kafayı mı yemişti bu adam da gelip böyle densiz gibi konuşuyordu.
"Ayperi, sana üstünü çıkart dedim" Cihangir gözü dönmüş bir şekilde sadece dediğinin yapılmasını bekliyordu. Öğr...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17 yaşındaydı...
İnsanların en deli dolu çağı olduğu, içinden geldiği gibi yaşadığı, çok gülüp çok ağladığı; mutlu olması, gezip tozması gereken bir yaştaydı. İlk kalp ağrılarının yaşandığı en sancılı yaştı 17. O, bu sancılı zamanı 13. yaşında yaşamıştı. 17 yaşı ise Ayperi' nin dönüm noktası olacaktı.
Dante'nin de dediği gibi ömrünün çeyreğindeydi. Yarım kalmamalı, elini çabuk tutmalıydı.
_________________________________________
Ekim 2017
Genç kız, sabahın erken saattinde kalkıp evi temizlemeye başlamış iki saatin sonunda nihayet temizliği bitirebilmişti, yorgunluğunun üstüne kahvaltı etmek ve bir bardak kahve içmek için mutfağa geçti. Öyle yorulmuştuki kaşık almak için eğildiği kısacık mesafeden beline giren ağrı nedeniyle yavaş yavaş doğruldu. Kafeyin midesine iyi gelmese bile yorgunluğunu aldığı için bu ağrıya göz yumuyordu. Yumurtasını haşlanmasını beklerken tabağını hazırladı. Yaklaşık 20 dk sonra elinde kahvesi salona döndüğü anda gördü salonun halini.
Gece geç yatsa da sabah sırf cumartesi temizliğinde annesine yardım edebilmek için yorgun argın kalkan genç kız, sildiği parkelerde ve beyaz halıda ki çamur lekelerini gördüğünde elleri titremeye ve gözleri dolmaya başlamıştı. Annesi ev toplamaya yardım etsede Melek teyzesi çağırdığı için hemen gitmiş geri kalan işi genç kıza bırakmıştı.
Ayperi, o kadar uğraşıp zar zor bitirmişti temizliği. Annesi birazdan gelse 'Ayperiii, bu evin hali ne. Allah cezanı vermesin, ev ben sabah giderken daha temizdi ne yaptın sen benim evime... ayyy komşular yetişin evim ahıra dönmüş' dese ne diyecekti genç kız?
Elindeki kahveyi dökmemek için yavaşça masaya bıraktı ve koridora çıktı, gözleri kardeşini arıyordu. Onu, dış kapıda sessiz bir şekilde ayakkabılarını giyerken görünce daha da sinirlendi son kalan gücüyle küçük kardeşinin peşinden koşturmaya başladı.
"Yiğittt, dur dedim sana. Çabuk gel buraya... Yiğit'' dese de suçlu olduğunu bilen kardeşi arkasına bakmadan koşuyordu.
Genç kız sinirden dolan gözlerini hırsla silerek koşmaya devam ediyordu. Sinirleri öyle bozulmuştu ki içinden 'Ulan Yiğit seni elime bir geçirim, o parkeleri silmek için seni bez olarak kullanmazsam bana da Ayperi demesinler' diye geçirdi.
İki kardeş hızlarını alamayıp evlerinden iyice uzaklaşmaya başladılar. Bir anlık gafletle arkasına dönen çocuk sendeleyerek genç bir adamın önüne düştü. Olduğu yerde arkasını dönerek ablasına bakmak istedi. Ablasının yaklaştığını gören çocuk daha fazla koşamayacağını anladığı için hemen saklandı adamın arkasına. Ablasına yine uğramışlardı herhalde yoksa bu kılıklı ölse çıkmazdı dışarı diye geçirdi içinden. Şirince sırıtıp konuşmaya başladı.
