hell or high water/hyunin

saçmalık ibareti

Aşk dediğin bir saçmalıktan ibaret dostum.

Yemişim heyecanı ve tutkuyu,

ben her tütüne dalışımda heyecanlanıyorum,

her kafayı bulduğumda tutkuyu hissediyorum.

Mantık aramak gerekiyor bazen,

birçok şeye sebep gerekse bile

her şeye bir sebep aramak kafayı yiyip bitiriyor.

En sonunda yine

'Her şeye bir sebep arasaydık kafayı yerdik.' diyorum.

Aşk kavramı ise tamamen saçmalık gibi geliyor,

birkaç zevk ve heyecan.

Çok bir sebep aramak gerekmiyor aşka,

heyecanlan ve bitsin demek daha makul.

Kör de etmemeli, deli de.

Arananla bulunan bir olmalı ki

düşünce kalsın elde.

Alamasın kime aklını ne elinden ne de başından.

Mesafe gerekiyor bazen,

insanlara, hayata belki de olaylara.

Her şeyin içinde oldukça

dışında kalıyoruz bir o kadar da.

Ortada durmak diye bir şey yok,

orta denilebilecek bir şey de yok.

İnsan vardır ya da yoktur dostum,

arası ya da belirsizlik yoktur.

Belirsizliklerin de sonu iki sonuçla biter.

Belirsizlikten kormak gerekir,

insan aklını yitirirse geriye ne kalır?

Kılıf bulacağız her şeye,

duygulara, insanlara, adımlara ve nicesine

isim takmakla yetineceğiz.

Gölgeleri adamdan sayaraktan,

her birine birer sıfat vereceğiz.

Onlar asla yetmeyecek,

birken iki, ikiyken üç olacaklar.

Ardı arkası kesilmeyecek.

İşte bunun sonuna belki gelmeyecek.

Belki'ler de kılıflaşmadan kalıplaşmış olacaklar.

İnsanların ardı bitmeyecek ve düzen,

bu düzen tam olarak böyle devam edecek.