hell or high water/hyunin

0

Bu hikayenin belirli bir sonu yok ve 0 bölümü tamamen okuyucunun zihnine kalmış. Jeongin ve Hyunjin'in aşkı paralel evrenler içinde mutsuzluk ve ayrılık kısırlığına sıkışmış bir durumda. Her zaman ve evrende birbirlerine aşıklar ancak en sonunda muhakkak ayrılıyorlar. Onları bu kısır döngüden çıkarıp başka bir evrende mutluca yaşatmak ise tamamen sizin elinizde. Hayatınızda çokça şey kötü gidebilir, sizi mutsuz edebilir ya da birileri hayatınızdan gidebilir. Onları unutmak veya hatırlamak tamamen sizin elinizde. Hayal kurmak gerekli bir fiildir ancak fazlası insanı öldürür, aynı Hyunjin'i öldürdüğü gibi. Hayatınızda olmasına imkan olmayan insanları ya da hayatınıza dönmesine imkan olmayan insanlarla fazlaca olumlu hayal kurarsanız gerçekle yüzleştiğiniz vakit kendinize gelemezsiniz. Jeongin gerçekleri kabullenmiş realist biriydi ancak o da Hyunjin'den etkilenmişti. Hyunjin her şeye olumsuz yaklaşmaya alışkındı ancak hayatındaki tek güzel Jeongin olunca ona haklı olarak sıkı sıkıya bağlandı. Eğer onun hayaliyle yaşamaya devam etmeseydi karşısına çokça fırsat çıkacaktı ancak o tek aşkıyla ölmeyi uygun gördü.

Annabel Lee

It was many and many a year ago,

In a kingdom by the sea,

That a maiden there lived whom you may know

By the name of Annabel Lee;

And this maiden she lived with no other thought

Than to love and be loved by me.

-
I was a child and she was a child,

In this kingdom by the sea,

But we loved with a love that was more than love—

I and my Annabel Lee—

With a love that the wingèd seraphs of Heaven

Coveted her and me.

-

And this was the reason that, long ago,

In this kingdom by the sea,

A wind blew out of a cloud, chilling

My beautiful Annabel Lee;

So that her highborn kinsmen came

And bore her away from me,

To shut her up in a sepulchre

In this kingdom by the sea.

-

The angels, not half so happy in Heaven,

Went envying her and me—

Yes!—that was the reason (as all men know,

In this kingdom by the sea)

That the wind came out of the cloud by night,

Chilling and killing my Annabel Lee.

-

But our love it was stronger by far than the love

Of those who were older than we—

Of many far wiser than we—

And neither the angels in Heaven above

Nor the demons down under the sea

Can ever dissever my soul from the soul

Of the beautiful Annabel Lee;

-

For the moon never beams, without bringing me dreams

Of the beautiful Annabel Lee;

And the stars never rise, but I feel the bright eyes

Of the beautiful Annabel Lee;

And so, all the night-tide, I lie down by the side

Of my darling—my darling—my life and my bride,

In her sepulchre there by the sea—

In her tomb by the sounding sea.

Edgar Allan Poe