hell or high water/hyunin

lavanta

Sol, sol, sol sağ sol... Adımlarımı atarak kampı turluyorum, dışarıda oldukça hoş bir dilek kuyusu gördüm bugün. Cebimdeki bozukluğu çıkarıp bir dilek diledim, "başka bir yaşamda Jeongin'le mutlu olmak". Ne kadar mümkün bilmiyorum ancak koca kâinattan ümidi kesmek yersiz olur. Cebimde iki dal lavanta var, oldukça seviyorum bu çiçekleri. Yavaşça buluşma yerimize adımlarken uzaktan Jeongin'i seçmeye başlıyorum. Tek mi? Adımlarımı hızlandırıp yanına varıyorum ve Felix'in nerede olduğunu soruyorum. Hasta olduğunu ve uykuya daldığını söyleyince şüphelenmeden edemiyorum. Oldukça zayıf bir çocuk ve buranın koşulları aşikar. Jeongin kayanın yanını oturmam için temizlemeye çalışırken elini tutup onu durduruyorum ve yanına oturuyorum. Cebimdeki ufak lavantaları çıkarıp ona uzatıyorum. Gülümseyerek gözlerime bakıyor. Dudaklarıma narin bir öpücük bırakıyor ve başını omzuma koyuyor. Sanki kalbim durmuş gibi, bu anılar da hiç yaşanmamış gibi.

Başımı çevirip Jeongin'e bakıyorum, hareket etmeyi bırakın nefes bile almıyor. 

Sahi ben bu çocuğu hiç tanıdım mı?

Yıldızlar doğar ve ölür, kimisi sadece varmış gibi gelir ancak hiç yaşamaz. Şu an düşündüğüm tek şey ben kimim ve bu çocuklarla gerçekten bu kadar yakın oldum mu?