Kocam mı? 🦋

1.2💖

"Defne seni yağlı bir kapıya bıraktığıma göre artık benide görürsün"

Hâlâ kolumu sıkıca tutuyordu kesin morarıcak ama. En kötüsü ben şu ana kadar bu adama nasıl dayandım.

İki gündür tanıdığım insanlara ısınmış 20 senedir tanıdığım bu adam demeye dilim varmayan insandan iğreniyordum.

"Ben senin yüzünden tanımadığım, etrafında full silahlı olan bir adamla evlendim ve sen sadece paradan mı bahsediyorsun"

Pis pis gülümsemesi arttı.

"Sen sadece sonuna bak hem yaşadığın hayatta bu elbisenin yanından bile geçemezdin en azından bir teşekkür edersin"

"Sen gerçek bir baba olsaydın böyle olmazdı"

"En azından seni büyüttüm"

Bi anlık sinir ile yüzüne tükürdüm.

"Sen buna büyütmek mi diyorsun?"

"Seni varya!"

Elini bileğimden çekip yüzünü elinin tersi ile silip elini vurmak için kaldırınca refleks olarak kollarımı kaldırmıştım ki arkadan gelen sesle kafamı kaldırdığımda Ateş'i görmem ile rahat bir nefes verdim.

......

Ateş'den...

Uzun zamandır beklediğim nikah bitmiş iş dünyasından insanlar beklemedikleri evlilikle onları şaşırttıktan sonra onları zafer kazanmış edasıyla uğurluyordum.

Defne kaç yıl önce beklediğimden daha iyi karşılamış - Biraz tehtitle de olabilir-ve çok daha güzel bir kadın olmuştu ve onun için aldığım elbiseyi giymesi daha mutlu olmuştum ama bunu ona söylemek için zamanı değildi.

Herkes gidince Defne' ye bakmak için etrafta göz gezdirdim ama göremeyince nikah masasında oturan Merve'nin yanına doğru ilerdim.

Geldiğimi fark edince bana baktı.

"Efendim abi"

"Defne' yi gördün mü?"

Gözlerini salonda gezdirdikten sonra geri bana döndü.

"On dakika falan önce lavaboya gitmek için ayrıldı ama daha gelmemiş"

"Tamam biri beni sorarsa Defne' ye bakıyorum"

Kafasını sallayıp gene telefonuna döndü bende kadınlar tuvaletine doğru ilerlemeye başladım.

Tam köşeyi dönerken yan taraftan gelen ses ile duraksayıp dinlemeye başladım.

"Sen sadece sonuna bak hem yaşadığın hayatta bu elbisenin yanından bile geçemezdin en azından bir teşekkür edersin"

"Sen gerçek bir baba olsaydın böyle olmazdı"

"En azından seni büyüttüm"

Artık buna dayanamayarak tam çıktım ki piç Cem'in elini kaldırdığını görünce kolunu tutup dizine vurunca bağırarak yere çömeldi.

"Kimsin lan sen?"

Arkasına dönüp beni görünce şaşırmıştı.

"A-ateş bey"

"Ben sana bir daha Defne' bin karşısına çıkmak yok demedim mi?"

"Ama sen söz verdiğin gibi paramı vermedin"

"Sen kimsin ki ben sana para vereyim yeterince yedin"

"Senin yerine ona götürseydi-"

Kolunu daha çok çevirince çığlığı etrafa yayıldı.

Dönüp Defne' ye baktığımda oldukça korkmuş olduğu ne kadar göstermeye çalışmasada belliydi. Bu adamın işine daha önce son vermeliydim.

Sesleri duyup gelen adamlara baktım.

"Hey sen ve sen al bunu bizim yere götür akıllandığından emin olduktan sonra salın"

Gelip alıp ilerledikten sonra Defne' nin yanına gittim.

"İyi misin?"

Kafası yere bakar şekilde bileğini tutup yere bakıyordu.

"Evet"

"Bana yalan söyleme"

Çenesini tutup hafif şekilde yüzüme çevirdim. Evet diyordu ama gözünden bir yaş akması ile elimle sildim.

"Merak etme artık yaklaşmaya cesaret edemez"

"Ama o benim babam hem de öz"

Öz babasının ona o şekilde davranması onu daha çok üzüyordu ama bilmediği şeyler vardı ona bu hayatı yaşatmaya zorladığı için onu yaşatmak istemiyordum.

"O senin öz baban değil"

"Ne"

Şaşkın gözlerle bana baktı.

"Evet o senin baban değil bu yüzden ona üzülme şu ana kadar sana yaşattıklarının cezasını çekecek"

Gözlerim bı anlığına bileğine katmıştı kızarmıştı. Bunu fark etmesi ile dirakt arkasına attı.

Elimi uzattım.

"Gidelim mi artık canım karım"

"Karım mı?"

Bir iki saniye düşündükten sonra.

"O doğru unutmuşum bile kocacım"

Evet bu sefer donan ben olmuştum. Cidden bu kadın bir gün beni kalpten gönderecek.

.......

Bölüm sonu 🩷🦋