Kocam mı? 🦋

1.3💖

Evet sevgili okuyucularım hikayemiz 1.000 okunmayı geçti hepinize teşekkürler her bir bildiriminiz de daha çok mutlu oluyorum iyi okumalar.

......
"Hadi ama clube neden gitmiyoruz."

Şu an kapıda durmuş Merve ve Azra'nın club diye tutturdukları için eve gidemiyorduk.

"Tamam Mervecim ama ben şu an biraz yorgunum yarın gitsek"

İnanması için biraz kendimi Ateşe doğru eğdim ve parmaklarım ile başımı hafifçe ovarken Merve ve Azra'ya baktım göz ucuyla.

Azra, Merve'ye bir bakış atıp omuzuna hafifçe ne vurunca Merve anlamış bir şekilde geri bana döndü.

Ben o Azra'nın içini bilmez miyim şu an beni kurtarsın sonra yapacağımı bilirim.

Merve imalı bir bakış attıktan sonra konuşmaya başladı.

"Peki yengecim biz sizi alı koymayalım malum sizin uzun bir işiniz var"

Duyduklarım ile gözlerim fal taşı gibi açıldı,tükürüğüm boğazıma kaçtı.

Ben öksürürken Ateş sırtıma vuruyordu hafif hafif.

"Merve"

Ateş Merve'yi sert bir şekilde uyarmaya çalışıyordu fakat Merve anlamak istemiyor gibi duruyordu.

"Bence yengem yarında yorgun olur malûm biz en iyisi ertesi gün gidelim"

Ateşin anne ve babası gelmesi ile Ateş Merve'nin ağzını açmaması konusunda uyardı.

Hülya teyze ve Mehmet amcanın hemen elini öpüp geri çekildik.

"El öpenlerin çok olsun kızım. Ee çocuklar siz evinize geçin bizde geçelim haftayada bize yemeğe gelirsiniz"

"Peki baba"

"Dikkatli gidin Mehmet amca Hülya Teyze"

Tam gidicek iken söylediğim söz ile ikiside bana döndü ilk Mehmet amca konuştu.
Bı an yanlış bir şey dedim zannettim ve ateşe dönüp baktım göz ucuyla ama o sakindi her zamanki gibi

"Kızım bak anlıyorum seni daha yeni tanıştık ama bak sen de evlendin artık anne baba desende bizi mutlu etsen"

Mutlu olmuştum tabi benim babam bile bana bir kere bile kızım dememişken bu insanlar iki günde sırf çocuğu sevip evlendiği için kendi kızlarının yerine koyuyorlardı.

""Peki babacım ve Annecim"

Onlar gülümseyip mutlu olunca içten içe ben de mutlu olmuştum onlar arabaya doğru ilerleyince arkalarından el sallayıp biz de siyah şık bir arabaya binmiştik.

Arabaya binip kemerleri bağlayıp yola çıktık bundan sonra ne olucağını merak ettiğim için sessizliği bozan ilk ben oldum.

"Şimdi nereye gidicez"

Ateş bı an bana dönüp baktıktan sonra geri önüne yola bakmaya devam etti.

"Geç olmaya başladı zaten eve gidiyoruz yemek yer evde takılırız"

Anladığımı belli edercesine başımı sallayarak camdan dışarıyı izlemeye başladım.

.

Eve gelmiş yemek masasında baş tarafa ateş, sol tarafada ben geçmiş yemeğimizi yemiş bitirmiş şu an çay içiyorduk.

"Ee tamam evlendik bana o kadar ihtiyaçın olduğunu söyledin bana ben şimdi ne yapacağım peki"

Ateş çayından son yudumunu alıp bardağını yavaşça çay tabağına bırakıp bana dönüp gözlerime kitlenmişti.

Bı an içimi sanki okuyormuş gibi hissettiğimden gözlerimi geri bardağıma çevirip onunla oyalanıyormuş gibi yapmaya başladım ama onun hala baktığını hissediyordum.

Sakin bir şekilde cevapladı.

"Çarşamba günü bir yemek var oraya gidiceğiz"

"Tamam o zaman ben odama çıkıyorum"

Masadan yavaşça kalkıp merdivenlerden çıkıp odama giitim. Eve gelince dirktmen gelinlikten kurtulup rahat şeyler giymiştim bu yüzden aynada zifiri siyah saçlarımı ensemden örüp bağladım.

Eskiden saçlarımın zifiri karanlık olmasını kaderime bağlardım her zaman saçlarım gibi karanlık bir hayatım olacağını sanmıştım acaba böyle olmaya devam mı edecek diye düşünüyordum içten içe ama yinede saçlarımı seviyordum şu ana kadar onlar her daim yanımda olan tek şeydi.

Yatağa girip kafamı yastığa gömdüm sarılarak uyumayı daha çok sevdiğimden bir yastığı kollarımın arasına alıp sarıp sarmaladım.

Bu aileye alışıyordum onları sevmeye başlıyordum ama bunu yapmamalıydım alışıp, sevmemeliydim çünkü böylece zamanı geldiğinde onları bırakıp gitmek benim için çok daha zor olucaktı. Her şeyden daha zor ölümden bile, hiç aile ortamı olmayan biri için bu sıcaklık bu yakınlık bana sonunu bildiğim bir oyun olduğu için daha çok bir zulüm gibi geliyordu.

.....

Bölüm sonu

Biraz kısa oldu ama ardından bir bölüm daha aticağım hemen 🩷🩷🩷