Unicode ver
𝐈𝐭'𝐬 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐅𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐬𝐨 𝐈𝐟 𝐲𝐨𝐮'𝐫𝐞 𝐬𝐞𝐧𝐬𝐢𝐭𝐢𝐯𝐞 𝐩𝐞𝐫𝐬𝐨𝐧 , 𝐲𝐨𝐮 𝐦𝐮𝐬𝐭 𝐫𝐞𝐦𝐨𝐯𝐞 𝐢𝐭 𝐟𝐫𝐨𝐦 𝐮𝐫 𝐥𝐢𝐛𝐫𝐚𝐫𝐲.
•
ဒေါက်ဖိနပ်မြည်သံက မြေအောက်ခန်း၏
တိတ်ဆိတ်နေခြင်းကို ဖြိုခွဲလိုက်၏။အနက်ရောင် suits အပြည့်နှင့် ကင်မ်ဂျွန်ဂယူက ခုံပေါ်မှာခါးကိုမတ်လျက် မျက်နှာတည်နှင့် ထိုင်နေသည်။အနီရောင်ဆံနွယ်ရှည်တွေကို အောက်ဖျား၌ကောက်ထားသည့် အသက်၄ဝအရွယ်အမျိုးသမီးက ကင်မ်ဂျွန်ဂယူရှေ့မှာ ကျော့မော့စွာ ၀င်ထိုင်၏။
“တို့သားကို ပြန်ရဖို့မကြိုးစားဘဲ..မင်းက ဒီဂိုဏ်းကို လက်ဝါးကြီးအုပ်နေတာပေါ့လေ ဟုတ်ရဲ့လား ကင်မ်ဂျွန်ဂယူ!”
အမျိုးသမီး၏ စကားကြောင့် တည်တံ့နေသည့် ကင်မ်ဂျွန်ဂယူ၏မျက်နှာက ပြောင်းလဲသွားပြီး ဟက်ခနဲ တစ်ချက်ရယ်သည်။
“သားဟုတ်လား? ကလေးငယ်က ခင်ဗျားသားမှ မဟုတ်တော့တာ”
“ခင်ဗျားကိုယ်တိုင် စွန့် ပစ် ခဲ့ တာ လေ
နိုဘယ်စင်သီယာရဲ့”
“အို..တို့က တို့သားကိုရပ်တည်နိုင်အောင် လွှတ်ထားပေးခဲ့တာ..မင်းလို ဘာမှမဆိုင်တဲ့ အကောင်လက်ထဲကိုတော့ တို့သားပိုင်တဲ့ ဂိုဏ်းကို ထည့်မပေးနိုင်ဘူး ကင်မ်ဂျွန်ဂယူ!”
“ရယ်ရသားပဲနော် နိုဘယ်စင်သီယာရှီး..”
“ခင်ဗျားသတ္တိရှိရင် ကျုပ်ကိုလက်ဖျားနဲ့ တစ်ချက်လောက်ထိလိုက်စမ်းပါ..”
“ခင်ဗျားနဖူးမပေါက်သွားဘူးဆို ကျုပ်သေပေးလိုက်မယ် ဟက်..”
ကင်မ်ဂျွန်ဂယူ၏ အပြောကြောင့် နိုဘယ်စင်သီယာ၏လက်သီးဆုပ်က တင်းကြပ်သွား၏။ကင်မ်ဂျွန်ဂယူ ဟက်ဟက်
ပက်ပက် အော်ရယ်လိုက်ချင်ပါသည်။ဘယ်လို အရှက်နဲ့များ ကလေးငယ်၏ အမေလို့ ပါးစပ်ကပြောထွက်ရသလဲ။
“ဟွန်း..မင်းလက်ထဲမှာ အာဏာရှိတုန်းတော့ လုပ်ထားလိုက်ပေါ့ ကင်မ်ဂျွန်ဂယူ..”
“မင်းမှတ်ထားရမှာက..တို့သားသာ မင်းကိုမကာကွယ်ပေးထားဘူးဆိုရင်..”
