Sahnenin Arkasındakiler \\ MarkHyuck

SENİN HAYATIN VE BENİM HAYATIM

İki kat giydiğim çorap yüzünden ayağımı sıkan botlarımla yürürken sakat gibi durduğuma eminim.

Ama ayaz açıkta kalan her bir yerimi keserken bu pek de umrumda değil.

Öğlen olmasına rağmen yeni uyanmanın getirdiği ekstra üşüme hissi omuzlarımda kolgeziyorken sıkıntıyla üfledim.

Dün gece geç yattığımdan ve yattıktan sonra da yatakta dönmekten uyuyamamaktan sabah okula gitmemiştim.

Öyle çok önemli dersim olmadığından problem olmamıştı ama okulu asmış olsam da antrenman ekme gibi bir şansım yoktu bu yüzden tıpış tıpış kalkmış ve hazırlanmıştım.

Sargıdaki elim bugün daha iyi gibiydi ama bugün de önümüzdeki birkaç gün de oynayamayacağımı biliyordum ama yine ve yine antrenmana gitmek ve fiilen orda bulunmak zorundaydım.

Sıkıntıyla tek omzuma astığım sırt çantamın kulbunu tutarak yurdun bahçesini çıktım.

Yolun karşısındaki durağa geçmek için adımlarken kolumda hissettiğim baskıyla arkama döndüm.

Gördüğüm manzara hoşuma gitmedi, daha öncesinde onu da denemiştim orası ayrı ama arkamı dönüp kaçabilme şansım da yoktu.

Ben de ne istediğini bilmediğim kadına gözlerimdeki yorgun bakışı çevirdim. Belki anlar da beni rahat bırakır dedim ama daha düşünme aşamasındayken bile bunun olmayacağını biliyordum.

"Ne bu yüzündeki ifade? Hortlak görmüş gibi?"

İçten içe daha da kötüsü demek istediysem de kendimi frenledim.

"Ne istiyorsun, neden geldin?"

Soğuk kemiklerime işlediğinden midir nedir kendimden beklenmeyecek bir şekilde soğukkanlıydım

"Nasıl laf o öyle annenim ben senin seni görmek için sebebe mi ihtiyacım var?"

Ellerimi ceplerimde birbirine kavuşturup sabır diledim

"Yok mu?"

Tek kaşım alayla kalktı, böyle yaptığımda nefret ederdi

"Huysuz oğlan seni anca diklenmeyi bil zaten başka işe yarama!"

Ayaküstü yediğim azar zaten sınırda olan sabrımı iyice taşırmaya başlarken bir güç tuttum yine kendimi

Yarattığı dramaya da berbat oyunculuğuna da tahammülüm yoktu

"Neden döndün?"

O sıra binmem gereken otobüs durağa vardı ama göz göre göre gitmesini izledim harika artık antrenmana da geç kalmıştım

"Dört yıl sonra ne diye geri geldin?"

Soruma cevap alamamak ve o yüzündeki hep sinirimi bozan mağrur ifade öfkemi hat safaya çıkarıyordu

Bir adım uzağımda kalan bedenin kolunu tutup ikimizi de yurt kapısına yönlendirdim

"Ne yapmaya çalıştığından haberim yok mu sanıyorsun? Artık 13 yaşında her dediğine kanan o saf çocuk yok karşında "

İkimizi de hızlı hızlı yürüterek yurdun bahçesine soktum.

"Şimdi içeri giriyoruz, müdürün yanına gidiyoruz ve sen doldurduğun o aptal formu kararını değiştirdiğini söyleyerek geri alıyorsun "

Bahçedeki üç beş kişi bizi duymasın diye dişlerimin arasından konuşurken bir anda kolunu benden kurtarıp durdu, artık o da sinirliydi

"Dört yıl gittim de keyfime mi gittim sanıyorsun?"