Mickey Mouse (+18)

Bölüm 4

Aslında bölümü Daddy'e atacaktım çünkü oyu o kazanmıştı. Fakat farkettim de, Mickey Mouse'yi biraz fazla bekletmişim, bu yüzden yeni bölümü atıyorum çünkü sizi unutmuyorum, muaaahh!🫀🩷

AYRICA ANA KARAKTERİN İSMİ DEĞİŞMİŞTİR!

Umarım beklediğinize değecek bir bölüm olmuştur, olmasa da sıkıntı yok güzellerim!

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız, olurr muu?

Ry.

❤️‍🩹

İçimin ürperdiğini hissettim, ondan korkuyor muydum? Bilmiyorum fakat kalbim küt küt atmaya başlamıştı ve nefesimi düzene sokamıyordum.

Mickey Mouse, ikinci defa bana bakıyordu. İlkinde partide olan bir şeydi ama hem uzaktı hem de yalnız değildik. Şu an ise tam tersiydi.

Ondan korkmadığımı söylesem bile, onu gördüğüm an itibariyle, kalbimin bu denli hızlı atmasına sinir olmuştum. Elimdeki bıçağı çok sert bir şekilde sıktım.

"O öldürdüğün insanlar gibi sen de öleceksin," dedim, ona demek istediklerimi dışa vurarak. Hareket etmedi. "Benim elimden öleceksin hem de! Tam bir orospu çocuğusun amına koyayım!"

Sessizlik.

Hiç kıpırdamadan öylece duruyordu, bu beni çok sinir ediyordu. Her an üzerine atlayıp bıçağımı göğsüne dayayabilirdim.

"Bunu neden yapıyorsun?" diye sordum, dört yıldır merak ettiğim soruyu sorarken. Cevap vermedi ve hareket de etmedi. "Konuşsana! Kendini ne sanıyorsun?!" dedim, bağırarak. Arkamda duran yaralı polisin, inleme sesini duyuyordum. "Zevk için yapıyorsun, değil mi piç kurusu? Masum insanları durduk yere öldürüyorsun, orospu çocuğunun önünde gidenisin."

Bana biraz daha baktı, ardından sanki hiçbir şey yokmuş gibi arkasını dönüp ilerlemeye başladı. Kaşlarım hayretle çatıldı, ne oluyordu? Neden gitmişti ki? Belki de beni aşağıda bekleyen başka bir manzara vardı, hiç bilmiyorum fakat tek bildiğim şey; kalbimin çok fazla hızla atıyor oluşuydu.

Tam onun arkasından gidecekken, arkamdan gelen sesle durakladım.

"Seni öldürmedi," dedi polis, son kalan gücüyle. "Sen kimsin?"

Benim kim olduğumu sorguluyordu ama ben normal bir insandım. Veya değildim, bilemiyorum ama Mickey Mouse bunu neden yapmıştı? Bir planı falan vardı, olabilirdi.

"Kimse," dedim, sadece. Ve sonrasında polis, son nefesini verdi. Onun öldüğünden emin olduktan sonra hızlıca o tarafa doğru koşmaya başladım. Elimde tuttuğum bıçakla kendime güvenim sonsuzdu, onun tam kalbine saplayacaktım. Hayır, adelete teslim etmeyip onu kendi ellerimle öldürecektim. Çünkü o bunu hak ediyordu. Çok dikkatli olmaya çalışarak, el izi bırakmadım. Olası bir durumda, ekipler beni bulabilir ve benden şüphe duyabilirlerdi.

Merdivenlerden aşağıya doğru temkinli ve bir o kadar da hızlı adımlarla iniyordum. O an aklımda sadece, onu öldürme isteğiyle yanıp tutuşan bir yanım vardı.