𝙃𝙤𝙢𝙚 ·٠• TaeJin

20↬ Randevu

Tık tık! Bölüm geldiii 💜🧚🏻‍♀️

Finale kadar medyaya öylesine şarkı eklemeye karar verdim 😚 keyifli okumalar 🥰

...

"Hyung annen arıyor" Changbin'in telefonu uzatarak konuşmasıyla araladım gözlerimi. Normalde akşam saatlerinde çok aramazdı, yorgun olabileceğimi ve dinleniyor olduğumu düşünürdü.

Telefonu elime alıp hafifçe öksürdüm, hastanede olduğum içine mi doğmuştu acaba? "Alo"

"Taehyung'umm nasılsın? Özledim, ne zamandır duymuyorum sesini"

"İyiyim anne, bugün gece vardiyasındayım, sonra konuşsak olur mu?"

"Sesin bir garip geliyor sanki, iyi olduğuna emin misin oğluşum?" oysa gayet de normal bir şekilde konuşmuştum, gerçekten içine doğuyor olmalı "Yorgunum o yüzden-"

"Yok sen bir şeyler saklıyor gibisin. Kapat görüntülü arayacağım" demesiyle itiraz etsem de kapandı telefon. Changbinle bakıştım, ne oldu der gibi başını salladığında aklıma gelen fikirle doğruldum "Montumu ver hemen, annem görüntülü arayacak"

Ben yataktan kalktığımda o hızlıca yanıma gelip koltuğun üstündeki montumu verdi. Montu giyerken tembihleyerek aklıma geleni söyledim "Sen hastalandın ve hastaneye geldik tamam mı?"

Changbin yalanlarıma hemen adapte olur ve bana ayak uydururdu, başparmağını kaldırıp gülümsedi "O iş bende hyung"

O yatağa yatınca telefon çalmaya başladı, üzerini iyice örtüp yanındaki koltuğa oturdum, saçlarımı da düzelttikten sonra montun hastane elbisesini göstermediğine emin olup açtım telefonu, annem gözlerini kısarak baktı ekrana "Nerdesin annem sen?" ben konuşmadan anladı "Hastanede misin yoksa?"

Alt dudağımı dişleyip gülümsedim "Yalan söylediğim için üzgünüm, Changbin bugün bayıldı da hastaneye getirdik onu, ben de başında bekliyorum" bayıldı biraz abartılı olmuştu ama aklıma başka bir şey de gelmemişti.

Ardından telefonu Changbin'e çevirdim, hemen de role girmişti ağlar gibi büzdü dudaklarını, iyi gittiğini söylemek için devam etmesini işaret ettim. Annem onunla konuşmaya başladı "Ah yavrum iyi misin? Nasıl oldu, neden bayıldın?"

Dudaklarını büzmeye devam ederek anneme dert yakındı "Bizi çok çalıştırıyorlar, görseniz hâlimizi" bana yan yan bakarak devam etti "Taehyung hyungun da acıması yok, biraz bile oturmuyoruz anneciğim, bu oğlunuz çok gaddar"

Hayretle gözlerimi büyüttüğümde aldırış etmedi bile, anneme beni şikayet etmeye devam etti, bunun sonucunda da azar işiten ben oldum "Tae, Changbin'e karşı yumuşak ol diye kaç kere uyardım oğlum, yazık değil mi, çocuk yorgunluktan bayılmış" telefonu alıp reddettim "Yok anne o yorgunluktan değil çok konuşmaktan bayıldı, hastaneden bi çıkalım ben onun çenesindeki gevşeyen vidaları sıkacağım-"

Korkarak annemden medet umdu "Anneciğim duydunuz mu nasıl tehdit ediyor?"

"Aaa Taehyung korkutma çocuğu, iyi davran dedikçe napıyorsun?" başımı sallayarak geçiştirdim onu "Anne benim şimdi kapatmam gerek, sonra yine konuşuruz" neyse ki fazla uzatmadı, ben telefonu kapatınca Changbin hızla yataktan fırlayıp karşı koltuğa geçti, bir de pişkin pişkin sırıtıyordu. Başımı yana çevirip devirdim gözlerimi.

Montumu çıkarıp tekrardan yatağa uzandım, uyku moduna geçmiştim ki yine Changbin'in sesiyle aralamıştım göz kapaklarımı "Hyung ben burada uyuyamam, yanında yatayım mı?"