𝙃𝙤𝙢𝙚 ·٠• TaeJin

21↬ Tatlı bebek!

Uzun zaman oldu, özledimm 🤧
Bu kadar geç kaldığım için üzgünüm, gelemedim 😣

Komiser ve onun Jinnie'sini özlediniz mi? Ben çok özledim 🙈

Üzücü ama gerçek bir şey var o da bir sonraki bölümde final yapacak olmam 🥲

Neyse veda konuşmasını bir sonraki bölüme saklayacağım, şimdi keyifli okumalar 🧚🏻‍♀️💜

...

Taehyung

Jinnie annemle babamın geleceğini duyar duymaz heyecanlanmış stresle salonun içinde dört dönmeye başlamıştı "Bizi bilmiyorlar ya kızarlarsa, ya beni sevmezlerse-" ellerini yüzüne çıkarıp badem gözlerini havaya kaldırdı "B-ben çok utanırım, ne yapacağım, heyecandan ölecek gibi hissediyorum-"

Onu sâkinleştirmek adına yaklaşıp yavaşça sarıldım "Bebeğim önce bi sâkin olur musun?"

Susup boynuma sokuldu, minik bedenini sıkıca sarmalarken diğer yandan elimle sevdim uzun saçlarını "Eninde sonunda onlara gerçeği anlatacaktım zaten. Sanırım artık zamanı geldi ve adım kadar eminim seni çok sevecekler, sevmemelerine imkan yok ki zaten" başımı geriye attıktan sonra onun göğsüme sakladığı yüzünü görebilmek için avuçladım pembeleşen yanaklarını "Utanma artık, rahat ol lütfen" bunları derken gülümseyip hafifçe başını sağa sola sallamıştım, biraz olsun rahatlasa da hâlâ endişeli gözüküyordu.

"Taehyung" dudaklarını uzatarak adımı söylediğinde eğilip kiraz dudaklarına küçük bir buse kondurdum "Söyle meleğim"

"Birazdan annenle baban gelecek ve ben...gerçekten hiç hazır değilim, kalbimin sesini duyuyor musun, onların karşısında konuşamam ki-" tatlılığına gülüp yüzünün her yanını öpmeye başladığımda o bıcır bıcır konuşarak sitem etti "Gülme yaa, ciddiyim. Ben hiç böyle hâyâl etmemiştim, çok âni oldu"

"Jinnie'm"

"Hmm?"

"Yapacak bir şey yok, artık her şey için çok geç bebeğim. Diyorum ki-" ben sözümü bitiremeden hızla geri çekildi "Hii ben ne giyeceğim? Saçlarımı ne yapsam? Toplasam mı? Uzun saçlarımı severler mi?" yere çömelip başını elleri arasına aldı "Gerçekten kafayı yiyeceğim, neden bugün geliyorlar ki?"

Onun dertli dertli söylenmesine gülüp karşısına çömeldim "Jinnie'm"

"Hmm?"

"Birazdan gelirler, benim küçük sevgilim çabuk mu karar verse acaba?"

Aniden ayağa kalkıp anlaşır gibi uzattı elini "Bence ben ailen gidene kadar dolapta saklanayım? Nasıl fikir?"

Artık yapacak bir şey kalmamıştı, onu dinlemeyip çevik bir hareketle kucağıma almıştım. Kollarımda çırpınsa da merdiveni çıkmaya başladım "Yaa Taehyung napıyorsun? Yaralısın zaten, kötü olacaksın"

"Bir şey olmaz, iyiyim"

Yine itiraz etse de onu taşımaya devam ettim. Onun odasına yöneldiğimde sordu "Nereye?"

"Annemin damadını hazırlamaya gidiyorum"

Çok ayıp bir şey demişim gibi utanarak ağzını kapattığında güldüm "Ne? Yalan mı?"

"Deme şöyle...utanıyorum"

"O niyeymiş? Sevgilim değil misin?" onu yavaşça yatağına yatırdım ve ardından usulca üzerine doğru eğilip ellerimi başının her iki yanına koydum, badem gözleri iyice irileşti. Dudaklarına yaklaşıp fısıldadım "Utanma"